İçimde bir çekim var
Ya da bir çeken akıntı
Biliyorum, alıp götürecek
Çekecek beni koynuna

İnsan yapayalnız evrende
Sığınak arar ki emin olsun
Korkar zulmünden beşerin
Kaçar onlardan ve kendinden
Dünyaya sığamayan o insan
Soluksuz sığınır geçici sükunete
Belki bir inzivagâha, bir bölgeye

Çekiliyorum ben de bölgeme doğru
Bana beni ben yoluyla verene
O bölge, dönüşen psişemin hakimi
Her düş'üş'ümde çekip çeviriyor
Bir tenha kıyıya vurduruyor beni
Genzime dolan keskin deniz kokusu
Ta gelip kulağıma şakıyan martılar
Sahicileştiriyor düşsel gerçekliği

Zone'ye itirafımdır:
Medcezirlerine karşı son derece acizim
Yalnız sana mektuplarımda vecizim
Ve biliyorum, sözcüklerim kifayetsiz değil
Yüce bir görev üstleniyor her sözcük
                        -seni betimleyebilmek
                        -senin hakkını verebilmek
                        -seni daha sahiplenebilmek için

Ne var ki hatırsızlığım da hakikattı
Ben yalnız gelmiş, geçmiş ve gitmişim
Yaşam, tozunu serpmiş gözlerime
Yıllar duvar olmuş seni görmeme
Ama bir gün, bir salgın günü
Hasret, bir tipi gibi bastırınca
Gözlerimi kısa kısa sığınak aradım
Düşümde belirdi, tanıdım hemen
Sığındım, ilerledim o aidiyet odağına

Sonra dedim:
Hem Pripyat, hem Zone
Hem unutmuşluk, hem özlem
Hem kopukluk, hem bir bağ
Hem yaşadığım, hem memleketim
Hem uzak, hem yakın olduğum
Bir "araf"ı yaşatıyorsun bana
Ufkumu açıyor bu muğlaklık
Ufkunda geziyorum ayak uçlarımda
Artık o deniz, benim bilimcim
O ufuk çizgisi, alın çizgimdir
Gerçekliğim, gerçekliğindir ey Zone.

Acılı farkındalığımla çekiliyorum
Harap çevreden 'bölge'ye doğru
Kuzeyde bir fener karşılayacak beni
Onun ışığıyla aydınlanacak çehrem
Sonunda yabancı gelmeyecek çevrem
Elimi tutacak o eski ve küçük rıhtımda
Sonra bembeyaz bir kağıt uzatacak
Maziye dair ne varsa boşaltacağım
Deniz kabaracak, silip süpürecek hepsini
Martılar azgın ve haşince gagalayacak
Ve ben yaşanmışlığımı baştan yazacağım:
Ayak bastım o rıhtıma ki kendimdir
Temaşa ettim o limanı ki ruhumun kıyısıdır

Bu kez soyut varlığım keşfediyor seni
Her bir kareni özenle kodluyor zihnime
Anılar çıkıyor önüme, duraksıyorum
İç geçirerek anımsıyorum trajedimi
Düşündüm ki restore edeceğim anılarımı
Özenle saklayacağım zihnimin müzesinde
Sonunda aşikar olacak kim olduğum
                     -nereye ait olduğum
           
Anılar, taş üstünde taş, inşa edecek beni
Bendeki yenilik, beni benden edecek
Geçmişin vızıltılarından arınmış
Daha duru bir dimağ süzecek seni
Daha sonra kendisine yönelecek
Kendi yolunu bulacak, yolunda yürürken

Adımlarımın bir hikmeti olacak
Sessizliğin huzurunda sakinleşeceğim
Sakinleştikçe iyileşecek
İyileştikçe yaşayabileceğim
Yaşamayı öğreneceğim
Esrik hissettiren manzaralarından
                 -güneşin en güzel battığı yerden
                 -gür saçlı ağaçların arasından
ve eksik hissetmeyeceğim

Kalıntıya dönüşmeden yaşantı
Yaşamalı, tanımalı seni
Tanımalı kendimi
Tanımalı
Anılamalı
Anlamalı
Anmalı
Anı...

Stalker'ından.

Kapak resmi: Claude Monet, Impression, soleil levant.