''Sen grilerde dolaşamazsın çünkü'' 

Işıl ışıl yaz güneşini yaşarken tenim dahi kurumuştu. Sonbahar rüzgarlarının kurumuş tenimde çatlarlara sebep olacağını galşba biliyordum ama gözardı etmeyi tercih ediyordum. E tabi şimdi itiraf etmesi daha kolay zaten bundan dolayı değil mi masaya koyabilmek. Karanlığı aydınlatıp, ışıkları söndürebilmek benim sanki hastalıklı mutasyonummuş gibi geliyor. Griyle ne alakası var diyorum bazen konuşurken ama gri bende güz hissi ama ben yaz aşklarını severim, o zaman gri aşklara nasıl yanaşabilirim? İşte bu noktada aydınlatmak bembeyaz düşler arasında koşuşturmak gibi geliyor içime. Gecenin karanlığı ise tarif etmeye gerek kalmayacak kadar soğuk. Ellerim üşümüşte cebime dahi sokacak enerjim yokmuş gibi. Hal böyle olunca nasıl seversin beni gri? Zaten gözlerim ıslak ve inci gülüşlerin flu?

Şimdilerde güneşin gel gitleri, yağmur damlalarının sesleri hakimken şehrin sokaklarında ıslak kalacak kurumaya astığım hayallerim. Nasıl bırakırım askıda bir ihtimal kurur inancıyla? Tenim çatlaklara alıştı da dudaklarımda yüreğim nasıl doldursun gedikleri? Bir ağaçkakan edaysıyla gaganla hatıralar işlediğin gedikleri, sırf sen kışa hazırlık olsun diye beslenmek için açtığın gedikleri? 

Kış geliyor ve daha çok var en az on şişe şarap. Kadehimde mantar taneleri, zihnimde şüphe. Net göremiyorker ben dünyayı nasıl sevebilirim ki seni gri?