izlerken doyamadığım sapsarı yapraklar süzülürken havada, bolca düşündüm bir son mu bir döngü mü bu diye. beslendiği toprağı beslemeye doğru bir yolculuk. sonu mu başı mı tekrar tekrar devam mı ediyor? yoksa artık o yaprak kurudu gelecek mevsimde gelecek olanlar o değil. içimi rahatlatmak için kandırıyorum kendimi galiba. güneş tepeden vururken yazın sıcağında kafamı kaldırıp düşünmüyorum bunları. yüzleşiyorum her yeni sonbaharda. peki ya bu sonbahar öncekinin devamı değil yeni bir yaprak dökümü mü yani? ben dün bugün ki ben değil miyim yani? nedir bu döngü anlam arıyorum. döngü mü bu yoksa ? hayır yoksa bu bağımsızlık mı her yeni yaprakta?
ellerim üşürken soru işaretlerim kendi içlerinde ürüyorlar sanki. bitsin diye cevap aramıyorum. daha ne sorabilirim ben? neyi anlamak istiyorum bilmeli miyim acaba. yoksa bildiğimi sandığım o anda yine bir sonbaharda hissettiklerim mi doluşacsk ruhumun merkezine ? alıkoyamıyorum kendimi ve koymaya da çabaladığımı düşünmüyorum. bir son var zaten kaçınılmaz elimdeki tek yön bilette yazan. başka sonlara ulaşmak çekilesi değil hiç.her yeni hikayenin giriş be gelişme aşamalarına aşkla sonlarına veda etmek istemiyorum diyedir belki. zaten o veda bileti doğumda elimize tutuşturulmuşken yaşamak, yaşamak ne fayda ne veda taşıyabilir başka ?
Merhaba Sevili yazar :) Doğduğumuzda elimize tutuşturulan veda biletini kaderimizdeki yol ayrımlarını iyi görerek ,yöneterek sonu güzel biten bir filmde kullanabiliriz diye düşünüyorum. Döngü ve tekrar gibi görünen herşeyin kendi içinde yeni bir başlangıcı ve sonu var. Bir önceki bitişe hizmet eden bir sonraki başlangıca zemin hazırlayan..Bu muhteşem döngüde bizler kimlerin başlangıç ve sonuna zemin hazırlıyoruz acaba :) Daha da önemlisi kendi yolculuğumuzu hangi amaç-amaçlar için tamamladığımız. sevgilerimle.