02.12.2021

Ben, sen, o insanlar
Dert yükünün altında ezilmiş
Diğerlerinden medet beklemezler
Aciz görünmekten korkarlar
Yardımı dahi lütüf görürler

Bu insanlar, bu garip insanlar
Her biri keşmekeşe takılmış
Aslında hepsi birer canlı
Ama bir araya gelmenin kahrediciliği
Ama kabalık bir yığının yıkıcılığı
Kabildir canlıyı cansız kılmaya

Bu insanlar, bu hasta insanlar
Kendilerini ifade etmez
İma eder, anlaşılmayı beklerler
Ah, psikolog gibi bir kişi gelse de
Biz garipleri iyileştirse diye beklerler
Heyhat, bu gidişle daha çok beklerler
Zira onları iyileştirebilecek ne psikolog
Ne ruh yaralarına merhem olacak tabip vardır
Çünkü onlar iyileşmeyi değil
Kurtarılmayı beklemektedirler

Bu insanlar, bu umutsuz insanlar
Yaşama hevesinden vazgeçmiş
Öylesine var olmak için yaşarlar
Olur ya, onların da yüzü gülsün
Neşeleri yerine gelsin, keyiflensinler
Ne acıdır ki keyif onlara acı verir
Onlar daha ziyade acıyı sever
İzledikleri dizi ve filmler dramla
Yedikleri yemekler acıyla doludur

Bu insanlar, bu cahil insanlar
Acıma yoksunu yargıçlardır
İnsan yargılarlar kendilerince
Söylemleriyle asıp keserler
Yeni bilgiye muhaliftirler
Aslında bilgiden korkarlar da
Diğerleri, aleyhlerinde bilgilenecek
İplikleri pazara çıkacak diye
Ödleri kopar, etekleri tutuşur

Bu insanlar, bu cehil ehli insanlar,
Mutluluğun ne demek olduğuna
Hiçbir zaman vakıf olmayacak olan
Onu marka reklamlarından gören kişiler
'Cehalet mutluluktur' derler
Oysa cehalet mutsuzluk bile değildir
Anlamsız, yavan ve umarsız bir histir

Bu insanlar, bu şehvetli insanlar
Doyrulmayan cinsel açlıklarını
Geleneksel tabuların gölgesinde
Kuytu köşelerde gidermeye çalışırlar
Ve o doyrulmamış, aç ve bilaç gözlerle
Erotik manzaralarla tatminiyet bulur
Fantezi dolu hülyalara dalarlar
Erkekleri fiziksel ve cinsel güç ile
Kadınları ise fiziksel cazibe ile sınanır
Hanım hanımlık ve adamlık normları
Ve daha pek çok cinsiyetçi anlatı
Yerini bulur bu insan topluluğunda

Yine bu insanlar, bu şehvetli insanlar
Cinsellikten bahsedince birisi
Onu günahkarlık ve sapkınlıkla suçlarlar
Ama bunlar içten içe hoşlarına gider
Çokları fırsatını bulduğunda meylederler
Onun için düğün sonrası gerdek gecesinde
İçleri kıpır kıpır olunca o cinsel heyecanla
Damadı odaya sırtını vurarak gönderirler

Bu insanlar, bu ölümlü insanlar
Günü gününe yaşamaya düşkün
Yarını bugününden beter olan
Acı veren gerçekliğe sırtı dönük
En harap halinde bile şükreden
Elbette isyan ettikleri de olur
Ama muktedire değil, feleğe
Zira gücü ve güçlüyü severler
Kah hoşnut kah hoşnutsuz oldukları
Bu sistemi kendi elleriyle büyütmüşlerdir
Bundan daha üzücü olansa
Bu insanların 'onlar' değil 'biz' olmasıdır

'Zübük bir tane değil, biz hepimiz birer zübüğüz.'

S.Ç.

Resim: Pieter Bruegel, Karda Avcılar.