Ecelle tanıştığım zaman beyaz kuş firar eder ruhuma,
Geçip giden bir ömrü kanatlarının arasına sığdıran,
Uçmayı dün, uçlara gitmeyi bugün öğrenen bir kuş,
Elindekileri yitiren, gün geçtikçe zihniyle baş başa kalan,
Zamanın yokluğunda güneşle ay arasında sıkışan,
Bulutların arasından süzülen, süzüldükçe üzülen bir kuş,
Bütün sedaların üstünde hayallerin içinde yaşayan,
Göreceklerini kaçıracağının telaşı içinde olan,
Böyle yaşamış, gözlerin arasından kaçırmış kendini,
Bilmemiş kimse bir başka kuşu, davetsiz kara kuşu,
Anlatabildiklerinin arasında kaosun içinde özenmiş beyaz kuşa,
Süzülmeye, üzülmeye, zihnine, ömrüne ve kanatlarına,
Yalanla, siyahla yaşamış yağmurlu bulutlar içinde,
Bir kere görememiş üstünden geçip gittiği telaşı,
Ölüm ezgileri dolaşırken zihninde, ne ölümü, ne ezgiyi anlayabilmiş
Anlayabildiklerinden usanmış, uzanmış uzun bulutlara,
Gözünün önünden geçivermiş beyaz kuştan düşen tüy,
İçinde sıkıştığı hayatının önünde geçmiş,
Arkasında duran güneşi yansıtmış kara kuşa,
Görebildiklerinden usanmış, uzanmış uzun bulutlara