Kayıpsa bulunamıyor, özleniyorsa kavuşulamıyor. Zamansız gidiyor,  geçmişsiz yaşanmıyor.  Gözler buğulanır elbet avunmuyorsa vicdan denilen şey. Hürlük mücadelesi veren bir insanın göz rengi sorgulanmaz. Cezalardan medet uman kimsesizler, geleceğin cezalıları olacakları belli. Zihni düşünce iyileştirtirir mi? Rüyayla kabusu birbirinden ayırmamızı sağlayan şahsımıza özel duyusallığımız değil mi? Karanlık geceden aydınlığa kavuşmanın bedeli beklemek mi? Yıkılan duvarlar yeniden ördürüldü. Bu duvarlar bizi fena halde öldürüyor, örenlerse buna gülüp geçiyor.
Başlangıç verildi! Karar da kesindi. Dünya dönmeye devam edecekti. İnsanlar yargılarıyla hareket edecekti. Şiddet namuslaşacak, tecrübe özel kılınacak, bilinmeyenden korkulacaktı. Birimiz hiçliğimiz için, anlam da manasızlaşması içindi. Herkes her şeyi yapabileceği düşüncesinden dolayı, hiç kimse hiçbir şey yapamıyordu. Buna da gülüp geçtiler. Her şeyin dengede olduğu zaman çekildi tüm kuralar, alışagelmişin ötesinde olan kazananlar hiçbir zaman bulunamadı, hepsi adlarını okyanusların en dibine gömdüler, sonun yaklaştığı vakit her şeylerinden vaz geçtiler, işte o zaman düğüme bağlandı her şey. Son serpe serildi! Kararlar uygulandı. Dünya dönmekten vazgeçti. Artık insanlar hareket etmekten acizdi. Korkmuş insanların hayali hala biraz olsa bir şeyler hissedebilenlere karabasan oldu. İnsan savarlar yeterli oy aldı, Katliam yaşamaya devam etti. Değişimi gerçekleştirme ihtimali olan insanlar kararlara kurban edildi. Bu günler için benceler senceler var ettik. Onları doyurmak maksadıyla hakikati parça parça ederek yedirdik. Eğer bizleri soran olursa bizler hala açlık grevindeyiz. Çok satanlar hep satıldılar, kaybolanlarsa nostalji dumanını sönümledi.