Cehennemden kanatlarını kaybederek savrulan kanlar içindeki adam çiçek bahçesinde buldu kendini. Kanı can oldu. Canı kan. Ve serdi kendini yere, toprak olup karışmak için bahçeye. Bahçe, gözlerinde ki nemi aldı kabul etti sadece. Sen zaten topraksın. Kendi cehenneminden cennetine uç. Kanatlarını kopar gerekirse. Sorma. Duyma. Bilme. Yaşa.