Aseksüalite; bireyin her iki cinse karşı da hiçbir cinsel arzu duymaması ve erotik hayaller kurmaması olarak tanımlanır. Toplumsal cinsiyet kalıp yargıları her insanın cinsel istek barındırdığını ve doğuştan gelen bu arzuların engellenemeyeceğini savunur. Onun bu savunmasının altında, ataerkil ideolojinin cinselliği salt olarak erkek soyunun devamı için var olduğu yanılgısı bulunmaktadır. Esasında bu düşünce, kadınları ve sevişmelerinde hiçbir zaman üreme gerçekleşemeyecek cinsel yönelimleri tahakküm altında da tutmaktadır.  Bu anlamda onlara göre herkes soyunun devam etmesini ister ve dolayısıyla herkes cinselliği arzular. 

        Heteroseksüel ve homoseksüel yönelimlerin araştırıldığı çalışmalarda yeni bir yönelimin varlığı keşfedilmiştir: 1948'de X kategori olarak aseksüellik. Buna göre, ''bireyin hiçbir sosyoseksüel temas veya tepkisinin bulunmaması'' aseksüel yönelime işaret etmektedir. 'Aseksüel' kelimesi ilk olarak kendilerini aseksüel olarak ifade eden kadınların mektuplarından oluşan bir magazin dergisinin editörü Johnson tarafından kullanılmıştır. Johnson, bu kullanımda 'aseksüellik' ve 'otoerotik kadın' arasındaki farkı öne çıkarmayı amaçlamıştır. Otoerotik kadın kavramında, aseksüellikten farklı olarak cinsel istek vardır ancak birey bu isteği yalnızca kendisiyle yaşamaktan hoşlanmaktadır. 

         Aseksüalite günümüzde cinsel işlev bozuklukları başlığı altında değerlendirilmektedir. DSM-5'te, ''kadında cinsel ilgi/uyarılma bozukluğu'' ve ''erkekte düşük cinsel istek bozukluğu'' olarak incelenmektedir. Aseksüel bireylerin yer aldığı, aseksüellerin görünürlüğünü arttırmak ve haklarını korumak üzerine kurulan AVEN (Asexual Visibility and Education Network) aseksüelliği bozukluk olarak gören anlayışa karşı çıkmaktadır. Bir şeyin bozukluk olarak değerlendirilebilmesi için kişiyi rahatsız etmesi  gerektiğini veya sosyal yaşamda bozulmalara yol açması gerektiğini öne sürmektedirler. Aseksüalitenin DSM-5'teki tanı ölçütleriyle benzerlik barındırdığı kabul edilirken, bireyde ve sosyal yaşamda bir bozulmaya yol açmamasından dolayı aseksüelliğin bir yönelim olarak görülmesinin doğru olacağı savunulmaktadır. 

         Aseksüalitenin prevalans bulgularında %1,05 gibi düşük bir görülme sıklığına ulaşılmıştır. Bununla birlikte aseksüel olduğunu ifade eden katılımlarla gerçekleştirilen bir araştırmada, aseksüel kişilerin %85'inin bu durumdan rahatsızlık duymadığı anlaşılmıştır. Aseksüel erkeklerin %7'si, kadınların ise %43'ünün yaşamları boyunca hiç mastürbasyon yapmadığı ve erkeklerin %32'sinin, kadınların da %64'ünün hiç cinsel fantezi kurmadığı bulunmuştur. Bunun yanında aseksüel bireyler hakkında yanlış bir varsayımda, aseksüel bireylerin birine dokunmaktan veya yakın ilişki kurmaktan kaçtıkları veya nefret ettikleridir. Aseksüel bireyler, bir ilişki içerisinde karşısındaki kişiye dokunmak isteyebileceklerini ve bunun hoşlarına gideceklerini ancak bu temasın asla cinsel bir amaç taşımayacağını ifade etmişlerdir.

         Sonuç olarak, aseksüellik bireyin tercih ettiği bir durum olarak görülmemelidir. Aseksüel bireyin cinsellikten uzak durmasının altında kültürü, gerekçeleri veya travmatik deneyimlerinin yarattığı bir zorunluluk olabilmektedir. Aseksüel bireylere cinsiyetlerine yönelik hatırlatmalarda bulunulması veya 'rolünün öğretilmesi' eril tahakkümdür. Aseksüel bireyler, cinsiyet ve cinsellik kavramlarını bilmedikleri için kendilerini aseksüel olarak tanımlamamaktadır. 

 

Kaynakça

Beşen, Ö. G. M. A., & Aslan, E. Aseksüalite ve hiperseksüelite: Temel kavramlar.

Amerikan Psikiyatri Birliği: Psikiyatride Hastalıkların Tanımlanması Mental Bozuklukların Tanısal ve Sayımsal El Kitabı. Beşinci Baskı, (DSMV-TR). Köroğlu E (Çeviren), Ankara: Hekimler Yayın Birliği, 2013: 208-211.

Meston CM, Buss DM. (2007). Why humans have sex. Arch Sex Behav. 36: 477–507.