Babası bir savaşta öldü, annesi onun tekstil fabrikasında çalışmasını ve kendini kurtarmasını istiyordu ama Dinara sinema için can atıyordu. Tek bir hayal ile yola çıktı. Filmlerde oynamak değil, yönetmen olmak. Onuncu sınıfta Kyrgyzfilm film stüdyosuna kapıcı olarak bile çalışabileceğini söyleyerek geldi. Sahne arkasında çalıştı, düzenlemeye yardımcı oldu. Larisa Shepitko'un asistanı olarak çalıştı, iki filmde rol aldı.

Dinara'nın Kyrgyzfilm'deki çabaları takdir edildi ve VGIK*'e üç başarısız denemeden sonra kabul aldı. Kursta, göze çarpmayan, sessiz bir öğrenci olarak görüldü ve ondan olağanüstü bir çalışma beklenmiyordu. Dinara, asıl kırılımı Mikhail Romm'un atölyelerinde yaşadı. Onun favorisi oldu. İnatçı tarafı, iletişim kurma yeteneği onu sinemada bambaşka bir alana taşıdı.

Yalanlara zaman yok

“Önümde, uzun parmaklarında bir sigarası titreyen, sanki her zaman üşüyormuş gibi görünen, ince, neredeyse ağırlıksız, geçici bir yaratık gördüm. Yüzü güzel, çıkık elmacık kemikleri ve kocaman gözleri. Çok utangaç, göze çarpmayan, daha sessiz biri. Dinlemeyi severdi ama eğer konuşursa doğru çıkardı ”diye bahsediyor Dinara Asanova'dan arkadaşı Galla Kapitskaya.

Asanova'nın filmleri de bu cümleleri kanıtlıyor gibi doğdu. Dramatik, dürüst, gösterişsiz diyaloglar olmadan. 21 yaşında Dinara'nın kalbi durdu. Doktorların çabası sonrasında tekrar hayata döndü. Çok uzun yaşayamayacağını ve kendini dünyada 45 yıldan fazla görmediğini söyledi. Ve tekrarladı: "Yalan söyleyecek vaktim yok."

Parasızlık ve işsizlik dönemlerinden Dinara kararlı bir şekilde başa çıktı. Arkadaşlarını ve öğretmenleri bırakarak Leningrad'a taşındı. Yönetmenin ruh hali karşı cinsle iletişim kurarken de kendini gösterdi. Flört etmedi,aşık olmadı.

İlk bağımsız sinema filmini VGIK'den mezun olduktan hemen sonra, 1970 yılında çekti. Bu kısa film genç bir kızın ve yetişkin bir erkeğin zor ilişkisini anlattı.

Filmdeki ana rol Yuri Vizbor tarafından çok inandırıcı ve yetenekli bir şekilde oynandı. Filmde yer alan resmin kendisi, ergenlik döneminde bir kişinin kişiliğinin oluşumu temasının oldukça ince ve orijinal bir açıklamasıydı. Bununla birlikte, bu kısa film sansür kurulu için sakıncalı olan Lolita'yı taklit etmekle suçlandı ve genç yönetmen beş yıl boyunca yeni bir film yaratma fırsatından mahrum edildi.

Bu mahrumiyet Lenfilm film stüdyosunun yöneticilerinin değişmesiyle sona erdi. 1974'te Dinara'nın "Ağaçkakanın başı ağırmaz" adlı ilk uzun metrajlı filmi yayınlandı. Cazı çok seven bir çocuk ve onun büyüme süreci hakkında olan bu film daha çok kendini bulma, içsel yalnızlık, ilk aşk konularına odaklandı.

Yönetmen Dinara Asanova, Rus sinema tarihinde özel bir sayfa açtı. O dönemde sinemada ortaya çıkan “okul sineması” akımına öncü oldu. Onun için büyüme çağı, gençliğin dramatik bazen trajik anlarından biridir.

Asanova'nın sokaktaki çocukları ve zor büyümüş gençleri filme alması tesadüf değildi. Sinema dilini kurgu üzerinden değil, bir hakikat duygusu ile kurdu. Sette çocuk psikolojisine dikkat etti ve güven veren bir set atmosferi kurmaya  özen gösterdi. Örneğin, "Teslim Edilmemesi Gereken Anahtar" filminin ilk sahnelerinde çocukların bir kişinin ne olduğu hakkında konuştukları sahne tamamen doğaçlamadır. Bu sahnede çocuklar düşüncelerini direkt olarak aktarır, bu akış senaryoda yoktur.

“Gençlerle ilgili filmlerde çalışmak için beni bu kadar çeken şeyin farkına vardım: sürekli arayış içindeler, sayısız soruya yanıt arıyorlar, kendilerini arıyorlar. Bu bir insan olma yolu ben de onlarla birlikte gidiyorum. Çocukluk, gençlik bir ada değil, yaşamdan bir alıntı değil, yaşam öncesi değil, zaten yaşam. ”diyor Dinara Asanova günlüklerinde.

Bunu, alkol karşıtı bir kampanyanın bir parçası olarak hükümet emriyle çekilen, karamsar, görece az bilinen"Trouble" filmi izledi. Bir alkoliğin ahlaki çöküşüyle ​​ilgili biraz ilginç ve ilkel hikayeden başkası değildi. Dinara'nın yönetmenlik yeteneği bile bu kötü senaryoyu kurtaramadı.

Zor Çocuklar

Bu basit ve aynı zamanda etkileyici film beden eğitimi enstitüsü mezunu bir öğretmenin, birçoğu suça bulaşmış gençleri nasıl bir araya getirdiği ve onların arkadaşı olmayı nasıl başardığını anlatan harika bir hikaye. 

Film, Lenfilm stüdyosunda şaşırtıcı derecede güçlü ve iyi koordine edilmiş bir film ekibiyle oluşturuldu. Hikaye bir belgesel gibi görünüyor ancak tam bir gerçek yaşam hissi yarattığı için dramaturjik olarak çok dengeli bir yapı.  Film yayınlandıktan birkaç yıl sonra Devlet Ödülü'nü aldı.

Filmin senaristi Yuri Klepikov yayınlanan anılarında filme dair şöyle bir not bırakıyor. "Zor Çocuklar filminin yapımcısı, gençlere kendinden emin bir şekilde şu soruyu sordu: "İyi insan nedir?" Bu soru sonrası çocuklar dağıldılar çünkü kesin cevabı bilmiyorlardı. Ama soruyu soran kişinin kendisi bu soruyu cevaplayabilir mi? Her yetişkin, bir çocuğu nasıl yetiştireceğini, hangi ilkeleri ve hangi dünya görüşünü aşılaması gerektiğini hayal eder. Ama bu doğru mu?" 
 

 "Hepinizi çok seviyorum."

Dinara 1985 baharında "The Stranger" filminin çekimleri sırasında Murmansk'ta vefat etti. Alkol sorunları yaşayan Dinara'yı daha fazla alkol tüketmemesi adına arkadaşları bir otel odasına kilitledi. Bir sandalyede bulunan Dinara'nın vedasını arkadaşı Galla Kapitskaya şöyle anlatıyor. "Alkole ihtiyacı vardı ama odadan çıkamadı. Onu asla böyle bırakmazdım. Hasta bir kalp buna dayanamazdı. Dinara sadece kırk iki yaşındaydı. Dinara'nın cesedinin yanında kısa bir not bulundu: "Hepinizi çok seviyorum."

 

*VGIK: Dünyanın ilk sinematografi enstitüsü. Sovyet ve dünya sinemasına sayısız başarılı yönetmen kazandırmıştır. Sergei Bondarchuk , Elem Klimov , Sergei Parajanov , Alexander Sokurov ve Andrei Tarkovsky gibi mezunlar vermiştir.