Hata yapma, küçük düşme, farklı olma ve diğerleri tarafından dışlanma korkusu, otoriden çekinme, kendini aşırı eleştirme, belirsizliğe tahammül etme eşiğinin düşük olması vb. durumlar yaratıcılığın önündeki duygusal engeller. Eğer bir sanatçı meslektaşları tarafından eleştirilmekten korktuğu için sınırların dışına çıkmaktan korkarsa zamanla tek tipleşir ve sanatçı olmaktan uzaklaşır. Duygusal engellerin önüne geçebilmek her an acımasız eleştirilerin ortasına düşebilme ihtimalimizin olduğu bu günlerde giderek zorlaşıyor.

Kalıp yargılar ve değerler, gelenekler, görenekler, toplumsal beklentiler vb. Genel geçer kabuller yüzünden günümüzde bir ihtimal bile farklılık düşünemeyen milyonların olduğundan şüphe yok. Bu kalıpları aşmak isteyen insanlar içinse bir ihtimal hâlâ umut olabilmesi için hayal kurmanın çocuklara özgü olmadığını, oyun, eğlence, mizah, duygu ve sezgilerin işe yaramaz olmadığını farkına varmamız gerekiyor.

Belirli problemler karşısında sürekli aynı çözüm yöntemlerini kullanarak alışkanlık kazanılan durumlar farklı bakış açıları geliştirmenin önünde büyük engel oluşturuyor. Günlük hayatta hep aynı problemler yer alsa bile farklı denemeler belki her seferinde gelişen başka yöntemlerle yenilikçi çözümlere bile ulaşabilir.

Nesneleri kullanılmak üzere üretildikleri amaç dışında kullanmamak işleve takılmadır. Eğer bir aleti kullandığımız tek bir amaç varsa onu başka bir şey için kullanmayı hayal dâhi edememek yaratıcılığın önünde büyük bir engel. Bir aşçı sürekli hamur yoğurduğu derin kabı bulamayınca bir kızartma tavasında hamurunu yoğurmayı akıl edememesi kabın işlevine takıldığını gösterir. 

Problemi oluşturan tüm unsurları doğru ve tam biçimde algılayamamak çözüme ulaşmayı engeller. Algılarımızı geçmiş yaşantılarımızın etkisi altında olduğu için bir problemi sürekli aynı bakış açısıyla irdelemek yeni çözümler geliştirmemizi engeller. Örneğin bir pastayı üç bıçak darbesiyle sekize bölme işlemini keki dikey kesme alışkanlığımız yüzünden imkansız gibi görürüz. 

Yaratıcı düşünme sadece yazarlar, mimarlar veya ressamlar gibi akla ilk gelen mesleklerin gereklilikleri değildir. Hayatın olağan akışında kaybolup gitmeden, yaşadığını fark etmek isteyen her insan için temel bir koşuldur. Bir yetenek değil hayata karşı bir bakış açısıdır.