HEYKEL

Beyaza boyanamamış heykel, ne kadar çirkinsin.

Bana ne düşündüğünü söyle,

geçmiş bütün nefeslerinde,

sana neden çirkin olduğunu söyleyeyim.

Kustuklarını yemişsin, hiç utanmadan hem.

Yaratıcın kim senin ? 

Neden bu kadar çirkinsin ?

 

Gri olamayan heykel, bana inandıklarını söyle.

Mayasız ekmek yapayım inandıklarından,

fakirler doyduğunu hissetsin.

Kim kandırdı seni, yanlış öğrenmişsin.

Yaratıcın kim senin ? 

Sen yaratıcından daha da çirkinsin.

 

Çıkmayan lekelerle bulanmış pis çocuk,

Nasıl hissedebilirsin sana dokunmayanı ?

Bana neden güldüğünü söyle.

Sana ne kadar acınası olduğunu hatırlatayım.

Umutsuzluğunda boğul !

Kim yarattı seni, söyle ona yardım etsin.

Suçsuzluğunda boğul ! 

Kim yarattı seni, artık yalan söylemesin.

Çünkü sen, 

çünkü sen çok çirkinsin.