Bir yığın harabe, hepsi de yolun ortasına çökmüş. Keşke dili olsa, ne denli ihtişamlıymış! İçinde yaşlı biri, buruşmuş derisi, mosmor göz altları. Keşke kıyafeti olsa, ne denli soğuk hava. Mutlu halinden, bir tebessüm duyar gibiyim. Ne garip, acıdan mı zevkten mi doğduğu toz zerresi gülümsemenin. Zihni kâfi sayılacak derecede bulutlu, sağanak ihtiyar. Elinde tuttuğu harabenin altında ezilmiş, kırmızı cilti eski kitabı arıyor, diğerleri gibi. Tanrılar tarafından gönderilmiş, bütün tanrılar. Kaos'un kıyılarında dolaştığımı anlamam uzun sürmedi. Cevaplanmaması gereken onlarca soru yokmuşçasına, bir tane daha sordum yanımdaki Tanrı'ya. Keşke dili olsa, ne çok anlatırdı şüphesiz. 

Hangi yangın şeytanla anlaşmamıştır ? 
Söyle bana yüce, 
Neden soyunmak için giyinip soyulmayı istiyoruz,
Bir ruh tarafından.

Kırmızı, ne ilginçtir ?
Litrelercesinde boğulmazsın,
Kaybedersen kurtaramazsın.
Ruh tarafından bağışlanır sana, soyunamazsın.

Sağanak ihtiyar, neden güneş açamazsın ?
Dili olsa da konuşsa bu bulutlar,
Kimsenin onları yönetmediğini. 
Aradığın kırmızı ciltli kitap olsun sadece,
Sen bu denli dibe batmışken.

Hangi kitap şeytanla yazılmamıştır ? 
Hangi kan Kırmızı'ya boyanmamıştır ? 
Hangi ihtiyar sorumu cevaplamıştır ?
Tekrar soruyorum öyleyse, söyle bana yüce ! 
  
Her gün bu dünyanın son günü,
Her nefes bir sonrakine daha uzak. 
Her an bir öncekiden daha soluk, 
Sen neredesin, hangi harabe yığında ? 
Keşke dilin olsa, ne çok şeytanla anlaşırdın,
Şüphesiz...

Her yangın içindeki ihtiyar duymuştur beni, ama anlayamaz o kadar kolay. Bazı cevaplar vardır, sorularından değerli. Tutunmak ister bizim gibi ihtiyarlar, Kırmızı'ya bulanmışken. Bazıları da sadece harabenin altında ezilir. Küçük mavi bir Küre içinde patlayan bütün yıldızlar, yapay bir güzellemeden öte değillermiş. Gözler kapanır, dilekler tutulur. Yangınlar daha da büyür. Kırmızı ciltli kitaplar doğar Küre'nin dört bir yanından, okumasını bilmeyenlere. Hangi ihtiyar şeytanla anlaşmamıştır, bilinmez...