90’ların sonlarında, İngiltere’de büyüyen Big Beat akımı ile içli dışlı olan grup ikinci albümleri olan The Contino Session ile bu bağlarını kesip attı. Grup, ilk albümlerinden daha farklı olarak deneysel ve psikedelik bir yol izleyerek Modern Rock ve Elektronik Deneyselcilik arasında boy gösterip, Massive Attack’ın, Mezzanine albümü gibi klasiklerin arasında yerini aldı. Bu albümde yakaladıkları sound bir sonraki albümleri, Scorpio Rising içinde bir yol gösterici oldu.

“Albümün tıpkı Krautrock ya da psikedelik mevzular gibi organik olmasını istedik, o ham ruha sahip olmak istedik." Richard Fearless, 1999’da albüm çıktığında bu sözleri söylemişti ve istedikleri gibi o ruha sahip oldular.

Scorpio Rising’de , The Contino Session’a göre daha çeşitli kayıtlar yapmaya çalışmışlar. 60’lar Psikedelik Rock müziğine olan sevgilerini, parçaları dinlerken görebiliyorsunuz. Bunu Modern Rock ve Elektronica ile güzelce harmanlamışlar. Bir yandan bu eski akımları korurken bir yandan da, dünyada son 10-15 yıldır boy göstermekte olan Shoegaze’den de birçok ilham almışlar.  Gitarları her ne kadar Kevin Shields’ın ki kadar kaotik olmadığı gibi Slowdive’ın yaptığı sessizliğin karmaşıklığını da barındırmamak beraber kendilerine ait, has bir ses elde ettiklerini görebiliyoruz. İçinde birçok farklı türlerden minik minik esinlenmeler bir albüm çıkartmışlar.

Ama albümü dinlediğimiz zaman grubun kafasının da biraz karışık olduğunu da fark edebiliriz. Tam olarak ne yapmak istediklerinden emin değiller gibi.  Natja şarkısında ilk albümleri, Dead Elvis’in sounduna benzer ve albümün kalanından bağımsız bir şarkı da var. Ama bu şarkının ilerleyen zamanlarda farklı Mixleri yayınlandı. Clublara geri dönüş yapılmak için bir hamle olduğunu düşünüyorum. Aynı zamanda Hand Around My Throat şarkısıyla da tekno kökenlerine geri dönmek istediklerini de görüyoruz.

Albümün adını aldığı, Scorpio Rising şarkısında ise Liam Gallagher’i vokalde görüyoruz. Liam’ın harika sesi ile şarkı bir anda sanki bir Oasis şarkısına dönüşüyor.

Albüme genel olarak baktığımızda yaptığı güzel parçalar var aslında şarkılara ayrı ayrı baktığımızda kötü bir parça yok diyebiliriz ama yukarıda da belirttiğim gibi albümün kafası çok karışık. Tam olarak ne albümü olmak istediğini bulamamış gibi. Grubun, önceki albümündeki kendini keşfetmesinden sonra bu albümde de kendini yeniden arayışta bulmuş. Belki bazı parçalar çıkartılıp başkalarıyla değiştirilse albüm şuaınkinden daha fazla ilgi görebilirdi.

 

Aynı zamanda albümde bulunan "Girls" şarkısı Lost In Translation filminde yer alarak büyük popülerlik kazanmıştır.