Zaman zaman kendine yabancılaşan,
Küçük bir kara parçası insan.
Evrenin en karmaşık varlığı,
Toz bulutundan minik bir zerre.
Ne bu kadar önemli ,bilemem.
Neden bu kadar önemli, hiç anlayamam!
Varlığın sancısından,
Yok olup gidene kadar.
Sadece yaşayamaz mı?
Sade , zarif , yalın...
Gidemez mi sadece kendi yolundan?
Kalkıp kimseye bulaşmadan,
İlacı yalnızlık mıdır sakinliğin?
Yoksa kalabalık içinde benliğini kaybetmek midir ,
Acıdan kaçmak,
Bulaşmadan hiçbir geceye sabaha ve geceye .
Öylece yaşanamaz mı sadece ,
Eldekilerle yetinmeyi bilerek ?
Kâh sessizce ağlayarak,
Kahkahalardan boğularak.
Günü geldiğinde boyun eğmeyecek miyiz,
Yalın ve çıplak gerçeğe?
O zaman bunca çaba...

Niye ? 

Tablo :  Edward Hopper Gece Kuşları