ZAMBAKLAR ve ÇOCUKLAR

Hayranlıkla izlediğim denizler var...
Nehirler, yollar...
Ağaçlar ve kediler,
Son derece asiller.
Koca bir çınarın gölgesinde nefes alan,
Şu kocaman , yaşlı başlı insanlar.
Bir yaz öğleninde zamanın duruşuna şahitlik eden,
Minik bebekler zambaklar ve çocuklar.
Her şey yerli yerinde,
Her şey olması gerektiği gibi.
Her şey uzakta ve bir yanılsamadan ibaret,
Her şey turuncu bir alevin gölgesiz yangınında.
Her şey aslında zihnimde,
Bu yolları ben yarattım!
Bu dağları ve uçsuz bucaksız ovaları....
Bu insanlar benim yanılsamam,
Onlar benim yansımam.
Ne kadar kaçsam da kendimden,
Her yerde göreceğim benim.
Kendimden memnunum,