Cuniçiro Tanizaki’den bir kitap daha okudum; bu sefer deneme değil de bir romanla beraberdim. İçinde ‘’kedi’’ olan her şeyi sevdiğimden olsa gerek bu kitaptan hoşlanacağımı biliyordum, öyle de oldu. 

Eserin en önemli konusu kedi sevgisiydi bence. İki kadının arasındaki savaşa baskın çıkan bir Lili sevgisi bu. Ve bu iki kadının savaşının sebebi olan Şozo ise kedisine olan bağlılığıyla samimi bir hikayenin içine alıyor okuru.

 

Bir alıntı:

Kedilerin asıl yüzünü tanımayan insanlardan, onların köpeklere nazaran duygusuz olduğunu, asosyal ve bencil olduğunu duymuştu. Ve o zaman içinden, siz bir kediyle beraber yaşanan yılları tecrübe etmemişsiniz, onların tatlılığını ne bileceksiniz ki... diye geçirmişti. Neden derseniz, her kedi az çok utangaç bir yana sahiptir; üçüncü şahısların önünde sahiplerine sırnaşmak şöyle dursun, aksine soğuk davranırlar. (sayfa 63)

 

Yalın bir anlatıma sahip olduğundan kitabı abartılı kılacak hiçbir şey yok desem yeridir, peki her sayfasında beni şaşırtmayı nasıl başardı? Tanizaki’nin bireysellikten uzak kalemi sayesinde oluyor aslında bunlar. Şöyle ki kişilerden daha çok merak ettiğimiz, sonu ne olacak diye düşündüğümüz bir kedinin hayatı söz konusu eserde. Kafamıza yerleşen bu gibi sorularla ilerledikçe akıp giden bir yolculuğun içine düşüyoruz. Günlük hayatımız, hatta kendimiz bile aklımıza gelmiyor belki. Yazarın amacı da bu zaten. Birey olmanın ağırlığı altında kıvranan benliğimizi olaylı bir duygu karmaşasına yönlendiriyor ve bir oturuşta okunabilecek renkli bir romanın kucağına bırakıyor. 

 

Tuhaf bir aşk üçgeninin ortasında kaldığı için öteye beriye savrulan Lili’yi hangi kadın sahiplenecek ve savaşı kazanacak sizce? Hayatını günü gününe yaşayan ve belalardan her daim uzak kalmayı yeğleyen Şozo, eski ve yeni karısının kedi savaşı yüzünden epey bir yorgun. O yaşamında sorun istemiyor ki; kedisiyle beraber yemek sofrasında balık oyunu oynamak, uyuduğunda da ayaklarının yanına gelen Lili’nin masum guruldamalarını duymak... tatlı kedisiyle hayatını mutlu ve sorunsuz bir şekilde geçirmek istiyor. 

Japon kültürüne ait birkaç detay dışında okur için zor olan bir şeye rastlamıyoruz hiç. Kedi severlerin hoşuna gidecek ve belki hayvan sahiplenmeyi düşünen arkadaşlar için de ilgi uyandıran bir eser olacak bence. 

Japon edebiyatının muğlaklığını bilenler bilir, sonların pek bir yere bağlanamadığına birçok eserde tanık oldum, doğrusu beni rahatsız etmedi. Siz sadece kitaptan alacağınız keyifle ilgiliyseniz bu uyarımı dikkate almayabilirsiniz… 

 

 

Çevirmen Alper Kaan Bilir’in önsözü ise mükemmeldi, kitabı bitirince geriye dönüp okumaya karar verdim. Daha güzel oldu böyle. Yazar halktan insanları olduğu gibi yansıtıyor yani konuşma şekillerini de ele alarak; çevirmenin bu ağızlara sadık kalması çok iyi olmuş. Emeğine sağlık diyelim. 

Bu kitabı İthaki Yayınları’ndan önce dilimize çeviren Jaguar Kitap olmuş. Ama bu diziye dahil edilmeseydi fark etmezdim galiba. Japon klasikleri dizisi bu bağlamda okurlara ulaşılabilir kaynaklar sunuyor. Benim için daha kolay ve keyifli oldu. Diğer çeviri hakkında da bilgim yok bu sebeple. Yine de her zaman önerebileceğim renkli, sıcak bir kitap; Bir Kedi, Bir Adam, İki Kadın… 

 

 

 

Kaynak

Tanizaki, Cuniçiro (2022). Bir Kedi, Bir Adam, İki Kadın (Çev. Alper Kaan Bilir). İthaki Yayınları

İçerik kapak görseli