• "Ben mi istedim, Yaradan, beni topraktan yoğurup insan yap diye? Talep ettim mi senden Çek çıkar diye beni zulmetten?" Kayıp Cennet
• Ölümdeki çürümenin, yaşamın tomurcuklanan yüzüne nasıl üstün geldiğine tanık oldum.

 

"Nasıl ıssız bir yolda yürürken birisi,

Adımlarını korku ve dehşetle atar

Ve dönüp bir kez ardına baktıktan sonra

Çevirip de başını bakmazsa hiç tekrar,

Çünkü bilirse bir adım gerisinde

Kendisini izleyen korkunç bir şeytan var." Samuel Taylor Coleridge

 

• Eğer bir yalan, hakikatın yerine böylesine geçebiliyorsa, kim katıksız mutluluktan bahsedebilir?
• İnsan neden bir hayvanın sahip olduklarından daha üstün duyarlılıklara sahiptir? Bunların tek yaptığı, insanı daha muhtaç bir varlık haline getirmek. Eğer dürtülerimiz sadece açlık, susuzluk ve arzuyla sınırlı olsaydı, neredeyse özgür olabilirdik, ama şimdi esen her rüzgardan, tesadüfi bir kelime ya da sahneden etkilenip o yöne sürükleniveriyoruz.

 

Istirahatteyiz; bir rüyanın bile var gücü uykuyu zehirlemeye.

Kalkıyoruz; bir başıboş düşünce bile yetiyor günü mundar etmeye.

Hissediyor, tasarlıyor, akıl ediyoruz; ya var halimiz ağlamaya ya da gülmeye

Ya sarılıyoruz iptilası olduğumuz kedere ya da atıyoruz kaygılarımızı bir kenara;

Değişen bir şey yok: ister kederden ister keyfi,

Ayrılık yolu serbest hala.

Olamaz dünü insanın asla yarını gibi;

Değişkenlikten başka geriye bir şey kalmaya!

 

• Bir yandan bu kadar muktedir, bu kadar erdemli, bu kadar azametli olan insan, aynı zamanda böylesine ahlaksız , böylesine alçak olabilir miydi? Bir bakıyordunuz kötülüğün en büyün bayraktarlığını yapıyor, bir bakıyordunuz asil ve tanrısal her şeyin simgesi oluveriyordu.
• Siz insanlarca el üstünde en çok tutulan mülkiyetin, zenginlikle birleşmiş asil, lekelenmemiş zürriyet olduğunu öğrendim. Bu edinimlerimden sadece birine sahip bir insan saygıdeğer olabilirdi.
• Bilginin doğası ne kadar tuhaf! Bir kere zihne tutunmaya görsün, tıpkı bir kayanın üzerindeki yosun gibi, bırakmak bilmiyor.
• Şeytan'nın bile ona hayran olan, cesaret veren hemcinsleri vardı. Bense kimsesizim ve herkes benden iğreniyor.
• Eğer sevgi uyandıramıyorsam korku uyandıracağım.
• Ama ben paramparça olmuş bir ağacım; yıldırım ruhuma düştü bir kere.
• Hislerimiz ne kadar değişken, en derin sefaletin içindeyken bile hayata aşkla tutunmamız ne kadar tuhaf!
• Yaşam kadehim zehirlenmişti bir kere.
• Gecenin geleceği umuduydu.
• Kovulan melek, habis şeytana dönüşür.
• Tüm insanlık bana karşı günah işlerken tek suçlu ben miyim yani?