Yanında çocuğum biraz, 

Biraz da neşeli

Yarın da çıkmazım sokağımda

Yol, çıkmaz kapılara. 

Okumaya başlarım kitapları

Anlamazsam dilinden 

Taşıyamazsam ruhunu

Veya izlemişsem filmini

Bırakırım sonraki yarına.

Yarın da oldu mu yeniden doğarım;

Her gün, her uyanışta

Yelkovan tıkırdar, 

Saatler geçer. 

Yalnız, defterimde son bulursa cümleler

Tarih iliştirip sağ köşesine

Tozlu bir raf koyarım altına. 

Belli belirsiz harfler belirir kurşun kalemli. 

Kimisi kurşun kadar ağır

Kimisi orkide kıvrımları kadar;

Keskin,

Kör,

Kibirli

Kelimeler tutar sabaha kadar. 

Zannetme hepsi bu kadar

İçinde gri rüyalar betimlerim;

Bâtıl korkular,

Uçurum düşüşleri,

Şehir içinde köşede bir otobüs yalnızlığı. 

Perdeleri üstüne çekilmiş yaşlı bir adam gözükür karanlığında

Şarkılar yazan eski bir kalem kalır son cümlede. 

Senden bir şarkı isterim;

Tam da gecenin üçünde kalemimle baş başa kalıp dinlemelik bir tanesini hediye edersen,

Durdurur tüm yaşam belirtilerimi 

Gözlerimi kapatır 

Uykulara dalarım. 

Güneş doğar içimdeki yazlık eve. 

Açıp perdeleri 

Işık alırım odama. 

Kaldırımlarda acele yürür

Bir bakkala girerim öğle olunca. 

Yüreğimi soğutacak bir şey var mı diye sorarım bakkala 

Ve adam şaşkın; ‘ne diyor bu’ der gibi,

Kola verir dolaptan. 

Önce alnımın ateşini düşürür 

Sonra dikerim kafama. 

İcat edene rahmet okur 

Tekrardan acele ile dönerim kaldırımdan odama. 

Uzanırım serin yatağıma

Bakarım 

Biraz yorgunum

Biraz tembel. 

Yine de uyumam 

Yetsin artık günde dört defa da uyunmaz ki. 

Yasak vaktin uykusunda

Boş arsa gibi olur aklım. 

Ne varsa silinir gider

Yerine kalan

Yoz bitkiler

Ve kuru sıcaktır. 

İkindileri beklemem bundandır. 

İkindiler...

Serin serin eser saçlarımın arasında

Boş arsada maç yaparız arkadaşlarla. 

Birbirimize şehir efsaneleri anlatır

Çok da lazımdı sanki;

Atlayabildiğimiz en yüksek yerleri yarıştırırız mesela. 

Bir zaman çatar da dökülür diye korktuğum saçlarım,

Kavgadan çıkmış yörük çocuğuna döner eve gelince. 

Kapının önünde annem üstümü silkeler 

Yemek çoktan hazırdır. 

Daha bitmedi!

Cuma günü okul çıkışına benzer  biraz da kelimelerim

Güneşi, öyle aydınlatır ki defterimi

Güncesini tuttuğum kasvetli boz bulanık günler;

Yağmurunu dindirir,

Zamanını ileri sarar. 

O zaman ki şimdiye getirir beni 

Eski güllerim, şimdi solar. 

Asıl şimdiyse toprakta bir filizdir. 

Binbir ümit, hasret, çetele, fotoğraf ve müziktir. 

Bir de yol

Deniz aşırı, uzun bir yol. 

Ada örneğin. 

Kat edilir elbet uzun yollar

Yine zamandadır çaresi. 

Çareyse zamanın verdiği bize,

Eklenirse günler daha;

Beklenir bir köşede,

Yalnızca veya kalabalıkla.

retroretina

02.09.2022