Aklınıza David Lynch’in bir eserini getirin. Twin Peaks, Mulholland Drive, Blue Velvet… Arkaya da Sunset Mission’dan bir şarkı açın. Kesinlikle oraya aitmiş gibi hissettirecek.

1 saat 13 dakikalık bu Jazz Noir/Dark Jazz albümü her saniyesinde sizi farklı bir yere götürüyor ve derealizasyon hissini en derinden yaşatıyor. Albümü iki kelimeyle tanımlamam gerekirse sürreal ve atmosferik diyebilirim. Albüm, dinlediğiniz süreç boyunca sizi, gece yarısında kalabalık ama aynı zamanda bir o kadar ıssız bir şehrin sokaklarında hissettiriyor.

Sürükleyici ve hipnotize edici baslar sizi kendine çekiyor. Minimalist ve benzer olmasına rağmen minik nota değişiklikleri basları daha canlı kılıyor. Christoph Clöser’ın muhteşem saksafon kullanımı da gayet yerinde. Tam sıkıcılaşmaya başlayacak gibi olurken yavaşça kayboluyor. Albümü birçok Jazz Noir albümünden ayrıran noktasınında saksafon kullanımı olduğunu düşünüyorum. Sunset Mission aslında bir ambiyans albümüde üstüne Jazz Noir formülünde saksafon eklenerek bu hale getirilmiş gibi geliyor. Piyano, kulağa doğaçlama ve tahmin edilemez bir şekilde gelerek sürükleyiciliği sağlıyor.

Her şarkı ayrı ayrı yapılmış değilde sanki tek bir kayıtta oluşturulmuş uzunca bir parça gibi. Birkaç defa dinledikten sonra parçalar arasındaki farklar daha anlaşılabilir oluyor. Albümde, herhangi bir zirve noktası yok, gerilim yaratan yavaş ve zarif ilerlemeler var.

Birçok Jazz Noir albümünde olduğu gibi bu albümde doğru ruh halindeyseniz etki ediyor. Eğer mutluyken bu 1 saat 13 dakikalık kasvetli ve tekinsiz albümü açarsanız büyük ihtimalle albümün aktardığı hisleri alamayabilirsiniz.

(Albümün Arka Kapağı)