Yönetmen Stephen Dunn, Kanada'nın St. John's şehrinde eşcinsel bir genç olarak büyürken edindiği deneyimlerinden esinlenerek uzun metrajlı ilk filmi olan Closet Monster'ı inşa ediyor. Dunn büyürken St. John's şehrinde işlenen bir dizi eşcinsel nefret suçunun kendisinde yarattığı travmaların, açılma deneyimlerinin ve içselleştirilmiş homofobiyle mücadelesinin kendisi üzerinde güçlü bir etkisi olduğunu söylüyor. Yönetmenin bu çarpıcı tecrübe eşiğinden film yaratma sürecine kadar ki beklentisi aslında Closet Monster filminin edindiği ivmeyle başarılı olduğunu gösteriyor. Film, 2015 Toronto Uluslararası Film Festivali'nde En İyi Kanada Filmi ödülünü, 2016 Inside Out Film ve Video Festivali'nde En İyi Kanada Filmi ödülünü kazandı. Rotten Tomatoes topluluğu tarafından Closest Monster, 35 incelemeyle 7/10 puanla %83 tomatometer elde etti. Topluluk eleştirmenlerinin ortak görüşüne göre: "Closet Monster, başrol oyuncusu Connor Jessup'ın güçlü performansıyla canlanan benzersiz, abartısız bir masal."

1991'den beri geçen 32 yılda, yeni queer sinema örnekleri gençlik ve kendini keşfetme temasına adeta sığındı; bu temaların zararsız ve makul görünen (ya da en azından düşünülen) atmosferinden faydalandı. Elbette "kendin olma" ifadesinin sınırlarında bir temayı kullanmak oldukça konforlu ve hatta günümüz oyuncu profillerini düşündüğümüzde çok da müsait. Bu giriş niteliğinde eleştiriyle beraber Closet Monster filminin açtığını düşündüğüm benzersiz pencerenin manzarasına gelin beraber bakalım:

Closet Monster, literatürün çeşitliliğini ustalıkla köprüleyen, Oscar'ın (çocuk rolünde Jack Fulton, 18 yaşındaki rolünde Connor Jessup) kendi queer hikayesini sergileyen bir film. Annesi erken yaşta evi terk eden ve duygusal olarak gelgitleri olan babasıyla yaşayan Oscar'ın hikayesi, ana akım bir komediden ziyade buruk bir bağımsız film gibi kendi türünü yaratıyor.

Ana ve mekâna uygun fantastik sekanslarla ve konuşan bir Hamster'ın (Isabella Rossellini'nin sesiyle) eşlik etmesiyle bile, yönetmen/yazar Stephen Dunn bize gerçeklik hissini tattırıyor. Oscar'ın eşcinsel olduğunu fark etmesi, izleyicinin hikâyeye dair ilgi ve endişelerini filme taşıyan bir anda gerçekleşiyor. Conner Jessup, Oscar'ı o kadar alçakgönüllü ve insanca oynamış ki onunla ve hayat verdiği karakterle film bittikten sonra ayrılmak gerçekten çok zor. Oscar karakteri sanki baştan aşağı tüm gerçekliğiyle yanı başımızda yaşanan onca sessiz hikâyenin bir tezahürü.

Oscar'ın yaşadığı zorluklar izleyiciye yansıtılırken o kadar gerçek görünüyor ki, çocukken cinsel istismara maruz kalması, genç bir adamken babasını geçmişin tozlu sayfalarına itmesi, ona ve hikâyeye veda ederken sanat yeteneklerini teşvik edecek bir yaşamda, annesinin veya en azından Hamster'ın yerini aldığımızı hissettirebilir.

Film gerçekçi olurken hikâye geliştirmekten ve karakterleri yaratma çabasından ödün vermiyor: Oscar'ı dışlanmış bir çocuk olarak gösterirken aynı zamanda çekici bir kızla arkadaşlık kurmasına ve bir Hamster'a sırlarını açıklamasına ya da babasıyla başa çıkmasına izin veriyor. Ayrıca, tüm hikâyeden, babasının öfkesinden ve Hamster’ın sesinden kaçmak için çekici erkek arkadaşı Wilder (Aliocha Schneider) ile dolu olan ağaç evi, onun alternatif yaşamı için bir sığınak haline gelir. Bu sığınak bize hikâyenin en sonuna dair çok çarpıcı bir imgelem yaratıyor. Hikayenin sonunda her şeye ve herkese rağmen Oscar kendisiyle ve sanatıyla baş başa, dalgaların dövdüğü falezlerin üzerinde hoş bir evde inzivaya çekiliyor. Bu inzivada ona, çocukluğu ve babasının bıraktığı izler dışında kimse eşlik etmeyecek...

Eğer Yeni Queer Sinema çerçevesinde eşcinsellik odaklı bir filmi seveceğinizden emin değilseniz, Closet Monster size gençlik hikayesinden kaynaklanan sıcaklığıyla iyi anlatılmış bir hikâyenin ve eksiksiz kurgulanmış bir senaryonun, uzun zamandır gördüğünüz herhangi bir ana akım romantik filmden daha heyecan verici olabileceğini gösterecektir.