Küçük lokmalar yaşarken boğazıma takılan tüm taşlar

Sıvası dökülmüş; yanı sıra terk de edilmiş bir evin

Tuğlası eksik duvarında olmalı.

Geçmişinden pek ümidi olmayan şu yaşlı portreye de bir bak!

Kenarına incecik kum taneleri biriktirmiş, hep sudan kaygılarla.

Kırk yıldır çürüyen bir tablo değilmiş gibi sanki

Kalan son parçasında

Bir adamla bir kadın gülümsüyor aradan.

Eskinin batıl inançları

Yalancı baharla kandırmış ağaçları

En güzelinin

Kör testere ile korkutup dallarını,

Dilekler bağlamışlar

Zavallı ağaç.

Yine insanların zahmetsiz beklentilerine kurban gitmiş olacak

Denizler de böyle kurumuştu sakince,

Sessizce.

Şişeler içinde gönderilen “şuraya buraya mektuplar” 

“Falancadan filancaya…”gelecekten başka satırlar.

***

Ufaktan sızı beliriyor tenimde.

Ellerim üşüyor bir kitabı yabancılarken

Ceplerimde başka bir ayaz,

Cahiliyeden bir avuç kar.

Tanısam buraları,

Gezsem, dolaşsam…

Mesela bu müziğin içinde uyansam geceleri

Şu uçurtmaların rengine aldansam

Ya da boş ver

Beyaz kâğıdın üstüne en güzel üç satırı yazsam

Isınır mı ellerim?

Yine, yine, yine

Yine rüyalar peşimde

Biraz tekinsiz, biraz tozlu

Ama sanma özensiz.

Yıldırımlar düşer gibi çatısına evlerin

Çoğu gürültülü.

Hiç yaşamadım insanların siyah beyaz gördüğünü sandığım o zamanları

Ama fotoğraflar izin vermiş olacak

Sanki yetmişli yıllar, öyle, sanıyorum…

Kiminde koltuk ebatlarında bir radyoda - rüya olduğu nasıl da belli - Cem Karaca dinlenir,

Kiminde kırklık ampul ile aydınlanamayan bir ev,

Kiminde sonuna gelinen çok aydınlık, çok kalabalık akşamlar,

Ve değişmeyen yegâne şey:

Bana kırgın, sitemli yüzün.

Nedendir bana

Düşlerimde bile bu kırgınlığın?

***

Kolay yetişmiyor her yeşil dalından

Anlamam botanikten falan;

Ama şaşkınca,

Kurak bahçeme rağmen açmış inci çiçeği.

Gözleri korkuyla açılmış günışığı,

Ne çok ister nemli buluttan bir teselli.

Uyumak ister gözlerim

Hep özlemini duyduğum bir yaz öğlesinde.

***

İzin yoktu tembelliğe, tarihin tekerrür raddesinde

Her biri görevini bilir, 

Sabahın köründe, “erkenden” uyumazdı örneğin.

Hayat yine olağan sürecinde devam eder;

İşi olan işine, okulu olan okuluna gider

Yeni yazılar karalanır

Bir bebek doğar

Bir yaşam sona erer

İşte sonra bir göktaşı düşer; günahlar, kırgınlık ve yalnızlıklarla dolu gezegene

O meşhur zaman çizelgesine bir çentik daha.

Ama tüm bunlar, umurunda mı 

O geçmiş yazı özleyen dünya vatandaşının?

Ona tanıdık birkaç nota hediye et;

Tanıdık kokular,

Tanıdık mekânlar,

Evvelsiden birkaç fotoğraf 

Ve tanıdık sıcaklar yolla. 

Kumdan kaleler, renkli kediler, gelir geçer, mevsimler...

En eski tapınaklara şahit olmuş coğrafyalarda aranmış gizemler.

Hiç gezip görmedim,

Merak etmiyor değilim;

Arayıp sormadım da oraları ama 

-Bir duysan sen de bilirsin-

Eskilerden bir feryat koptu ki…

Kendi kendine, 

Kıssa anlatmaya başladı,

Mezopotamya’dan bir adam:

“Eski’den Yıllar Önce”

***

Ve bilmiyorum yaşamın sırrını,

Kelime anlamını,

Rüya tabirlerini.

İlk insanın hiç bilmezliği ve merakı arasında

Takılıyor gördüklerim.

Bereketli toprakta bir yerde hem de

Antik günlerde kazınmış olmalı mermere yüzün

Ama anlamıyorum hâlâ;

Hayal mi, gerçek mi güzün?

Güzler, masalda güzeldi önce.

Ay'a resimler çizildi

Sonra;

Çocuklar, kovuldu parktan

Sahte tanrılar yarattı Helen

Sakladılar saatleri

Esir zamanlar bize kaldı.

 

giray