Öylesine Bir Umut…

Öylesine Bir Umut…
  • 3
    0
    0
    0
  • Umut, 2022 yılına girerken pandeminin sona ermesi, normalleşme ve sevdiklerimizle beraber olabilme üzerineydi. Hayatımızın en saçma günlerini yaşayıp yeniden günlük yaşama adapte olmanın imkansızlığı üzerine konuştuk. Ve yine çok saçma şekilde üreten konuma geçtik, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağına dair sözler verdik doğaya ve kendimize. Sanki birçok şeyin değerini anladık mesajı veriyorduk evrene bizi rahat bırakması için. 

    2023'e girerken umut, dengeyi bulmaktı benim için, belki çoğumuz için. Şöyle yazmıştım blogumda; (https://herseyinfelsefesii.blogspot.com/)
     "Ne vakit beklediğimizin orada olduğunu fark ederiz; biz de dahil oluruz, dengenin içindeyiz, kendisindeyiz." Mental olarak çok yorulduğumdan, dengeyi bulmakta zorlandığımdan, psikolojik sağlığın bozulduğundan gem vurmuştum. Hatırlıyorum da özellikle; daha ne olabilir ki, görmediğimiz ne kaldı düşüncesi ve sorusundan oldukça uzak durmuştum, olur ya yine bir şey çıkar diye, malum hep böyle sora sora neler yaşadık hep beraber nelere katlandık. 

    Sanki yegane eksiğimiz, biraz kişisel olarak fark edip sonra çevremde sorguladığım, hayatımızdaki güzelliklerin ve yolunda giden işlerin ne kadar az farkında olduğumuzdu. Dünyadaki kötülükler, hastalıklar, ölümler öyle sarmıştı ki gözlerimizin etrafını, biri çıkıp iyi bir şey oluyor dediğinde şaşkınlıktan dona kalır olmuştuk hep beraber. Bazılarımız daha çok. 

    2023'e merhaba derken öğrenmeyi öğrendiğimi düşünmüştüm, sarılmayı, gülmeyi, konuşmayı, sürdürülebilir ne varsa sürdürmeyi, kendimi duyabilmeyi öğrendiğimi düşünmüştüm...

    Henüz, dört ay geçmiş olmasına rağmen, 2023'e girerken öğrendiğimi sandıklarımın aslında hiçbir şey olmadığını öğrendim. Şimdi kocaman bir acıyı ve o acının yok sayılmaya başlanmasının acısını yaşıyoruz hep birlikte. Umut ve denge, 2023'te bizimle kalmamakta ısrar ediyor fakat onca travmaya, onca ömür kısaltıcılığına rağmen her türlü olaya dayanıp, tutunabileceğimiz tek şeyin elinden sımsıkı tutuyoruz, tutuyoruz ki uçurumdan aşağı sallanırken, yalnızca bir salıncaktayız hissi versin, tutuyoruz ki yaşayalım(kalbimizde izi kalsa dahi), acımızdan, fikrimizden, yaşamımızdan utanmayalım. Hayat devam ediyor, devam etmeye mecburuz naraları atalım "normal" olmaya devam edelim, kendimizi rahatlatalım.
     Umut hep olsun ki işkencemiz uzasın. 
    Yaşama umudu olsun ki saçmaya hep karşı koyalım.

    Yorumlar (0)

    Bu gönderi için henüz bir yorum yapılmamış.

    Yorum Bırakın

    Yorum yapmak için üye girişi yapmalısınız. Üye girişi yapmak için buraya tıklayınız.