Kendi zihnimin içinde dönüyor dünya, ben de onunla dönmeyi isterdim. bunu kaçıncı kez deniyorum. Sıralanan dağlar, silinmiş ayak izleri, milyonlarca yıldır sıkılmadan orada öylece oturup duran kayalar. Sıfırdan başlasa hayat, kimbilir her şey nasıl da aynı olurdu. Fakat detayların yaratımı başka. Detaylar her zaman bir önceki zamandan farklı. Yokuş yukarı çıkarken zorlanıp yokuş aşağı inerken hızımı kesemediğim bu dünyada, bir dengede durmadığım, çeyrek asırdan biraz fazla yaşadığım doğru ve henüz bir gerçekliğin olup olmadığını bile bilmiyorum. Sanki, zihnimin içine akıyor dünyanın bütün nehirleri. Yalnız, her zihin mi oynuyor bu oyunu yoksa başka zihinleri ben mi yaratıyorum? Kimbilebilir ki bunu? Rüzgarın yüzüme vurduğunda hissettiğim şeyin gerçeklikle bağını düşünüp duracaksam, sanırım dönmeye devam edecek dünya (zihnimin içinde).