Stoacılık, 3.yy'ın başlarında Kıbrıslı Zenon tarafından başlatılmış felsefe ekolüdür. 

Stoizm felsefesini benimseyen insanlar hayatı olduğu gibi kabul eder; kötü şeyler de iyi şeyler de başımıza gelebilir. "Mutluluk, dış koşullara bağlı olmamalıdır." önermesini dile getirmişlerdir. Aklın, duygulardan üstün olduğunu savunan stoacılar, her kötü duruma karşı kendimizi hazırlamamız gerektiğini savunurlar. Temel öğretileri, hayata karşı duygusal anlamda yenilmez ol, başına ne gelirse gelsin bunun yaşamın bir parçası olduğunu unutma ve aklın yolundan ayrılma. Her an her kötüye hazır olunmalıdır. 

Ve dillere pelesenk olan söz, stoacı felsefe ekolünü anlatır: "Memento Mori" yani Fani olduğunu hatırla. Stoacı felsefe, ölümü her an hatırlamamız gerektiğini ve sonsuz olmadığımızı hatırlamamız gerektiğini savunur. Doğada vakit geçir, kendine değer ver ve hayallerini gerçeğe dönüştür, kırılgan olabildiğini ve yardım istemeyi unutma gibi önermeleri benisemiştir. Bu önermeler kişisel gelişim öğretisi niteliğinde geliyor bana. Stoizm'e göre öfke; zayıflıktır, kontrolün kaybıdır. Öfke stoacılar'a göre, altta yatan bir duygunun -korku, kırgınlık, hayal kırıklığı- yansımasıdır, gerçek duyguyu gizler. Stoizm'e göre beş temel erdem vardır: cesaret, ölçülü olma, adalet, bilgelik ve dürüstlük.

Stoizm felsefesi, insanın mutlu, erdemli her zaman güçlü kalmasını ister, beraberinde her zaman kontrollü olamayacağımızı, akışa güvenmemiz gerektiğini vurgular. Stoizm felsefesinin önerilerinin çoğunu benimsemekle beraber, fikrimin ayrıldığı en önemli nokta, aklın duygulardan üstün olduğunu savunması ve duyguları yadsımasıdır. Her şeyin somut ve maddesel olduğunu savunmaları da duygulara karşı kayıtsız bir bakış açısında olduklarını gösteriyor.