Birbirine karıştırılan iki kavram olduğunu düşünürüm yalnızlık ve tek başınalığın. Yalnızlık etrafımızdaki insanların niceliğiyle, çokluğuyla ölçülmüyor bence. Tabii ki etrafımızda insanlar olması mühim -duygusal, fiziksel ve nörolojik olarak başka insanlarla sosyalleşmeye ihtiyacımız var- ama yalnız hissettirmeyecek insanların olması daha mühim, yaş aldıkça etrafımdaki insanların salt çokluğuyla değil, bana nasıl hissettirdikleriyle ilgilenmeye başladım. Onun yanında kendimi rahat hissediyor muyum, anlaşıldığımı, değer gördüğümü hissediyor muyum; bunların önemi üzerine yoğunlaşıyorum artık. Yani yalnızlığın çaresinin bir başka insanda olması mümkün fakat tam tersi etrafında sayıca fazla insanın olması - eğer anlaşılmıyorsan ve oraya ait hissetmiyorsan- yalnızlığına yalnızlık da katabilir. Ben genelde anlaşılmadığımı düşündüğüm her ortamda daha çok yalnız hissediyorum. Çünkü çevremdekilerle beraber geçirdiğim yalnızlık etrafımda hiç kimse yokken; yani tek başımayken hissettiğim yalnızlıktan katbekat fazla oluyor.

Tek başınalığa da tam burada değinecek olursam bilinçli bir tercih tek başınalık; kişinin kendi kendine yetebildiği ve bu anlarda da mutlu olduğu zamanları kapsıyor. Kendine tahammül edebilme gücüyle doğru orantılı olduğunu ve ruhsal olgunlaşma yolunda da şart olduğunu düşünüyorum tek başına kalabilme cesaretinin. Duygusal olgunluk ve farkındalık kazanmak adına müthiş bir ilaç.

Kısaca özetlemek gerekirse: Yalnızlık kendimizi istemsizce o duygunun pençesinde bulduğumuz anlardır,  çevremizdekilerin çokluğu ve azlığı ile ilgili değildir çoğu zaman. Tek başınalıksa kasıtlı olarak yapılan eğer farkında olarak geçirirsek de gayet üretici, yaratıcı olan bir süreçtir - bununla ahlanıp vahlanmazsak tabii eğer- ki burda bilinçli tercih edilen -yalnızlığın- bir kavram olmasıyla tek başınalık kıymetli bir olgu bence. Yalnızlaşmayalım da, tek başına kalmaya da kendimizle hemhal olabilmeye de hazır olalım hayatın içinde diyerek sözlerimi Tarkovski'nin yalnızlık üzerine söylediği aslında tek başınalık kavramına değindiğini düşündüğüm sözleri ile tamamlamak istiyorum. 

"Kendinizi, kendinizle zaman geçirmeyi yalnızlık sanmayacağınız şekilde yetiştirin."