Çocuk edebiyatı günümüzde önemli derece gelişen ve kazanç kapısı haline gelen bir konudur. Piyasaya son zamanlarda oldukça yayılan ve açılan bu pazar, ilk bakışta oldukça olumlu gözükse de aslında içerisinde çok büyük riskleri barındırmaktadır. Günümüz propaganda teknikleri ve telkinleri, daha beşikte ki çocuğun aklına girmekle başlamaktadır. Televizyon ve İnternet bu konu da öncülük ederken, edebiyatta pastadan kendine düşen payı almaktadır. 

Okullar ve hatta aileler bile kitap seçiminde büyük hatalar yapmakta, çocuklara zihinsel hasarlar bırakmaktadırlar. İlk hata tabi ki de idealize edilmiş karakterlerin kullanımından geçmektedir. Bireylerin son zamanlarda fazlaca yaşadığı “yetersizlik” probleminin önemli bir kaynağı da bu idealize karakterlerdir. Çocuk edebiyatında yer almaması gereken bu karakterler, bireyi eğitmekten ziyade ona doğruyu ve yanlışı dikte etmekte, didaktik tarzı ile de bireyi daha küçük yaşta edebiyattan soğutmaktadır. Günlük yaşamda yeri olmayan karakter ve kahramanların kullanımı ilk başta kulağa renkli gelse dahi, kişinin yaşamdan uzaklaşmasına ve hayattan kopmasına sebep olmaktadır. Masal gibi edebi türler bu yüzden özellikle okul Öncesi çağında ki çocuklar için zararlıdır, kritik dönemlerinde alınan bu zararın telafisi ise çok zordur. Her yönden mükemmel olarak kurgulanmış karakterler, bireyleri mükemmel olmaya değil, yetersizliğe itmektedir. 

Olay örgüsü içerisinde karakterlerin sebepsiz ve nedensiz kazanım elde etmesi ise diğer bir sorundur. Erikson’a göre bu dönemde girişimcilik ön planda olması gerekirken, bireyler hazıra konma ve kolaycılıkla tanışmaktadırlar. 

Kitap karakterlerinin abartıdan uzak olması ise bir diğer önemli noktadır. Kahramanlar, çocuğun günlük hayatta karşılaştığı kişilerden ve tiplerden seçilmeli, hatta kahraman bizzat kendisi olmalıdır. Bu sayede anlatılar içselleşir ve kabullenilir. Zihinsel gelişim göz önüne alındığında, masum görünen bu edebiyat türü, kişi zihninin katili olabilmektedir.