Polisiye klasikleri dizisinin ikinci kitabı ‘’Korku Burnu’’ 1957’de John D. MacDonald tarafından kaleme alınan bir eser. 50’ler, 60’lar Amerika’sını yansıtan ve polisiye edebiyatında ses getiren yazarlardan biri. Neredeyse yazdığı her kitabı çoksatan olmuş bir yazar ayrıca. Gerilim ustası Stephen King’in şu cümlesi yazarı ve eserlerini tanımlar nitelikte:
‘’John D. MacDonald 20. Yüzyılın en büyük polisiye yazarlarından biri. Her eseri heyecan dolu.’’
‘’Heyecan,’’ bu kelimenin altını çizelim çünkü Korku Burnu oldukça heyecan verici satırlarla dolu bir kitap. Konusu bakımından oldukça basit olmasına rağmen nasıl bu kadar heyecan yaşatabiliyor?
Hayatında her şey yolunda, düzgün bir aile babası olan bir avukatın başı bir gün belaya giriyor maalesef. Bizim masum aile babasının ve tabii ki doğal olarak diğer aile üyelerinin de başına gelen akıl almaz olayın nedeni ise geçmiş yıllardan kalan bir şey.
İkinci Dünya Savaşı’nın çalkantılı yıllarında Sam Bowden henüz avukat olmadan önce bir subaydı. Hukuk mezunu bir subay. Bir gece ansızın yolda yürürken tanık olduğu bir olay yüzünden sessiz kalmayarak ‘’tecavüz’’ davasında şahit olarak bulunur. Bir askerin hapiste son bulduğu bu olaydan sonra yıllar geçmiştir ve o asker bir gün Sam Bowden’in karşısına dikilir. Üstelik iğrenç tehditleriyle beraber.
Hukukun üstünlüğüne her zaman güvenen Bay Bowden bu kez de kendini adaletin kollarına mağdur durumunda emanet ederken hakkı olan o adalet sağlanabilecek midir? Kitap boyunca okuduğumuz şey bu aslında; bir güvenceye tutunabilme çabası. O güvenin zaman daraldıkça kırılmaya, kırgınlaşmaya ve sonunda yok olmaya yüz tutması da diyebilirim.
“Dünya kendini bir halt sanan, bir zavallı gibi otoriteye sarılmış aşağılık adamlarla dolu. Burada ne bir gram hayal gücüne yer var ne de iyiliğe.” /s. 176
Bu dönem Amerika’sının herkes için rüya olduğu zamanlar bunlar, aslında bazı şeylerin hiç göründüğü gibi olmadığını gösteriyor. Arka sokaklarda işler her zaman farklı sonuçta. Aynı zamanda bütün ailenin yaşadığı çaresizliği de derinden hissettim.
Korku Burnu’nun alt metininde ‘’kadına şiddet’’ hakkında da göndermeler var. 14 yaşında ki bir genç kıza tecavüz edebilme hakkını kendine tanıyan bir askerin, bu suçu işleyebilmesinin rahatlık seviyesini çözemedim? Hem haksız hem de güçlü. Kaba güçle her şeyi halledebileceğini düşünen bir zavallı.
Ayrıca bu olayı yaşayan kadının hakkını aramasına yardım eden Sam Bowden’in başına gelenler de oldukça korkutucu. Siz adaletin yerini bulması için yardım ediyorsunuz ve bir gün mağdur oluyorsunuz. Bu sefer sizin yardıma ihtiyacınız var, ama gittiğiniz kapılar yüzünüze kapanıyor tek tek. Hangi hakka sığar bu?
Hepimizin son yıllarda tanık olduğu haberlerde de bu durumu yaşamadık mı? Yolun ortasında bile şiddete uğrayan kadınlara yardım edenlerin başına gelmedik şey kalmıyor… Artık insanlar giderek sessiz tepkisizlik içinde bir yanıt veriyorlar: Sadece izliyorlar.
Demek ki bu durum çok eskilerde de böyleymiş, belki ülkemizin insanları daha yardımsever olduğu için bizde bu kadar değildi, ama artık bizim insanlarımız da tepkisiz kalmayı tercih ediyor. Çünkü insanlar başının derde girmesini istemiyor. Bu gerçekten de çok üzücü. ‘’Kadınlar olarak kendimizi bir tık daha fazla korumaya muhtacız böyle bir toplumda’’ demek oluyor bu. Kitaptan birazcık uzaklaştım ama okuduğum sıralarda aklıma hep böyle şeyler geldi, sizlerle de paylaşmak istedim.
Korku Burnu’nu çok sevdim. En son sayfaya kadar heyecan duygumun artarak devam etmesi ise en güzel histi. Bu tür kitaplardan hoşlanıyorsanız bayılarak okuyabilirsiniz. Bu arada kitabın konusunun başlığıyla uyumsuz olduğunu düşünüyorum. Detay vermeyeceğim ama okurları bir konuda yanıltmak için de bu başlığı koymuş olabilir belki. 1991 yapımı bir filmi de mevcut. İzlemedim ama ilgilenenler için bu bilgiyi de içeriğe iliştirmiş olayım.
Polisiye klasikleri dizisinin diğer kitaplarında görüşmek üzere, sevgiler.
Kaynak
MacDonald, John D. Korku Burnu. Çev. Beyza Güngör. İstanbul: İthaki Yayınları, 2024
Yorum Bırakın