Sabah ezanı okunuyor

Gün doğmak ve doğmamak arasında kararsız 

Alarm sesi kulağımı tırmalıyor  

Göz kapaklarım kepenk açmak istemiyor bugün 

Pencereden hafif bir esinti geliyor 

Uykumun en tatlı saati gelmiş, belli 

Odadaki sigara dumanı kolon ve kiriş arasına süzülüyor 

Güneş, çin işkencesi gibi, ince ince dalıyor odama 

Önce güneş spektrumu duvara soyut bir kompozisyon çiziyor 

Sonra fotonlar bedenimi deliyor, içimdeki boşluk yetmezmiş gibi  

Yine sabah oluyor, yeni bir gün başlıyor ve ben uykuya ölü kalıyorum 

Durakta otobüs bekleyenler

İşe giderken ayakları geri gidenler 

Eve ekmek götürmek zorunda olan proleterler 

Patron zengin etmek için kentkart dolduranlar 

Asgari ücrete tamah etmek zorunda kalanlar…

Beni mazur görün 

Ben bu sabah da uykuya ölü kalıyorum