“Del Toro’nun Frankenstein’ı, canavarı korku figüründen çıkarıp insanın bastırdığı karanlıkla yüzleştiği varoluşsal bir aynaya dönüştürüyor.”

Kısa açıklama zorunluymuş. Kısa açıklama zorunluymuş.

Markalar zamanla tek tipleşen meta manken prototip ideolojisinden kendisini kopararak manken seçimlerinde inovasyon sürecine girmiştir.

.

“Küçükken öğretmenim eğer yangın olursa evden kurtaracağın üç şey ne olurdu diye sormuştu. Cevabım ise eskiz defterim, AC/DC albümüm ve kedim Groucho olmuştu. Kedim öldü. AC/DC albümünü Kojo adında bir adama ödünç verdim ve bir daha hiç görmedim. Ama eskiz defterimi hep sakladım. Kediler ölür. Şarkılar eskir. Ama sanat sonsuza kadar sürer.”

Amerikalıların saplantı durumuna gelmiş korkusu, ışıkların sönmesi. Evlerde ışıklar bütün gece yanıyor. Çok yüksek binalarda, boş bürolar her zaman ışıl ışıl.

Wes Anderson retrospektifinde sıklıkla alışık olduğumuz canlı renk paletleri, simetrik kamera açıları ve masalsı mekan tasarımı bu filminde de devam ediyor.

Çektiği masalsı filmlerle adından sıkça söz ettiren Guillerme Del Toro, yeni filmi Nightmare Alley ile bizi daha realist bir hikâyenin içerisine sürüklüyor.