Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanı Fahrettin Altun, 5 Temmuz 2018 tarihinde “Siyasi hegemonyanız bitti, kültürel hegemonyanız da bitecek...” şeklinde bir tweet atmıştı. Burada kültürel egemen olarak gördüğü ve düşman bellediği kesimin kendisine laik veya seküler diyen kesim olduğunu anlamak zor olmasa gerek. Bir devlet görevlisi olan Altun’un bu tweet’i boş yere atmayacağını bilen birçok insan endişelenmişti, buna hakları da vardı. Çünkü 20 yıldan fazladır hükümette yer alan AKP’nin seküler kesimle bitmek bilmeyen kavgasının siyasi alandan kültürel alana nasıl taşacağı ve bu mücadelenin hangi yollarla sürdürülüp nasıl sonuçlandırılacağı konusunda insanların kafası hiç rahat değildi.

Doğan Grubunun, Demirören’e satılmasından sonra konvansiyonel medyada muhalif seslerin git gide cılız çıkmaya başladığı bir ortamda, iktidarın kültürel hegemonyanın hala kendilerinde olmadığına dair tespiti saçma görünse de aslında doğruydu. Çünkü medyanın yanında sinemayı, televizyonu ve interneti elinde tutmadıkça AKP’nin kültürel egemen olması imkansızdı.

İşe aslında önce internetten başladılar. Bir süreye kadar hiç ortalıkta görünmeyen yeni bir fenomen tipi ortaya çıktı. Birbirinin kopyası olan bu influencerlar; birdenbire Instagram Reels, YouTube Shorts ve TikTok aracılığıyla hepimize muhafazakâr hayat güzellemeleri yapmaya başladılar. Başta AKP virali gibi gözükseler de bir süre sonra bu influencerlar daha da profesyonel bir hale geldiler. Onlar bu platformlara alıştı, kullanıcılar da onlara…

Bir süre sonra sosyal medyanın ana gündemi kadın – erkek ilişkileri ve cinsiyet rollerine döndü. Kalabalıklar siyaset konuşmayı bıraktı ve kadın – erkek ilişkilerinde en muhafazakâr sayılabilecek tutumları muteber görmeye; cinsiyet rollerindeyse ataerkil sistemin bizlerden beklediği şeyleri savunmaya başladılar. “Naz yapan erkek” veya “Futbol takip eden kız” şeklinde karikatürize edilen imajlar üzerinden herkesin kendi yerinde durması gerektiği dayatılmış oldu. Seküler veya laik hayata ait söylemler “gavatlık” denen içi boş, tamamen statükonun işine yarayan kullanışlı bir lafla tu kaka ilan edildi.

Bu, işin internet ayağıydı. Projenin bu kısmının başarılı olduğunu söylemeliyiz. Çünkü sosyal medyada 10 dakika geçiren birisinin, buranın kültürel egemeninin seküler kesim olduğunu söylemesi neredeyse imkânsız.

Televizyona geldiğimizdeyse iktidarın Neo – Osmanlıcı politikalarına uyan tarih dizileri burada zaten yerini almıştı. Televizyon izleyicisinin profilinin yıllar geçtikçe değiştiği gerçeğini bir kenara bırakırsak, bu alan büyük oranda iktidara yakındı zaten. Fakat tarih dizileri bittikten sonra bu sefer sekülerleri şeytanlaştıran dizilerle çıkıldı karşımıza. Muhafazakâr ve “bir lokma bir hırka” felsefesine uyan insanlarınsa masumiyet timsali gösterildiği bu dizilerle kültürel hegemonyaya doğru bir adım daha atılmış oldu.

Fakat gençlerin önemli bir kısmının dijital platformları kullandığı bir çağda televizyon dizilerinin etkisi eskisi kadar olamazdı. Bu yüzden RTÜK ve erişim engelleriyle üstesinden gelmeye çalıştıkları bu olguya daha fazla karşı koymaktan vazgeçti iktidar. Ve sonra bir TRT iştiraki olan Tabii kuruldu. EURO 2024 ‘te milli takımın başarısının şansıyla parlayan platform bu sefer karşımıza “Gassal” dizisiyle çıktı.

Gassal başrolünün ve tanıtım afişlerinin getirdiği tartışmalarla daha yayınlanmadan belli bir popülariteye ulaşmayı başarmıştı. Yayınlandıktan sonraysa iktidara yakınlığıyla bilinen influencerlar tarafından övgüyle bahsedildi. Hatta o kadar ki sevenleri tarafından gece gündüz savunma sanayisine vakit ayırdığı belirtilen Selçuk Bayraktar dahi dizi hakkında tweet attı. Bayraktar attığı tweet’te diziyi bir solukta izlediğini bile belirtti.

Gassal’a biraz da bu gözle bakıyorum ben de. Bir bütünün parçasıymış gibi. İzleyenleri ve izletenlerini beraber düşünerek…