Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm olan “Mme Swann’ın Çevresinde”, anlatıcının gençlik dönemini ve aşık olduğu -ya da öyle olduğunu sandığı- Gilbert ile ilişkisini, genç kızlara duyduğu romantik çekimleri, hayranlıklarını, olgunlaşma sürecini ve Paris burjuvazisiyle girdiği ilişki ağlarını konu ediniyor. Anlatıcının aşk, arzu ve belirsizlikle dolu düşsel yolculukları, okuru yine Proust’un bellek ve zaman temalarına götürüyor ve bu sayede kitap Swann’ların Tarafı’ndan farklı bir temaya sahip olmasına rağmen, cümlelerin bizde uyandırdığı hislerle ilk kitabın büyüsünden bir an bile ayrılmıyor. 

İkinci bölüm olan “Memleket İsimleri: Memleket”de ise anlatıcının Balbec’te geçen günlerini okuyoruz. Yazar bu bölümde bize yerlerin, insanların ve anıların ne kadar iç içe geçtiğini, insan zihninin derinliğini ve bir ismin bir yaşamda kaplayabileceği yeri anlatıyor. Bir yerin adının, o yeri hiç görmeden bile insanda hayranlık ve tutku uyandırabilmesinden; örneğin anlatıcının hep görmek istediği Balbec’in isminin zihninde bir çeşit egzotik, uzak bir diyara aitmiş gibi yankılanmasından söz ediyor. Gerçekte ise bu yer ona yeni deneyimlerin kapısını aralayan, unutamayacağı bir yolculuk yaşatıyor. Bu bölümde anlamamız gereken en önemli şey, yerlerin sadece fiziki olarak var olmadığı, aynı zamanda her ismin kişisel bir tarih ve duygusal bir birikim taşıdığıdır aslında. Yani bir yer sadece coğrafi bir nokta değildir; bir hatıra, bir hayal ve belki de bir gelecektir.

Proust’un gençliğin büyülü kırılganlığını, aşkı, zamanın ince dokunuşlarını kendi şiirselliğiyle anlattığı; arzu dolu bir bekleyiş ve geçip giden gençliğin bıraktığı derin izlerin peşinde rüya gibi akıp giden bir kitaptı Çiçek Açmış Genç Kızların Gölgesinde. Çok net söyleyebilirim ki bana daha önce hiçbir kitaptan almadığım hazzı ve tatmini de yaşattı.