Çok düşünüyorsun hatta o kadar çok düşünüyorsun ki bir düşüncenin ne zaman bittiğini ve yeni düşünceye ne zaman geçtiğini bile fark etmiyorsun. İşini düşünüyorsun, paranı düşünüyorsun, eski ilişkilerini düşünüyorsun,şu anki hayatında olan insanları düşünüyorsun, beş dakika sonrasının bile planını yapıyorsun. Sonra, çok uzun zaman sonra,fark ediyorsun büyük bir sarmalın içinde kaybolduğunu.

Zihninde yankılanan bir uğultu var, nereden geldiğini bilmiyorsun. Düşünceler birbirine dolanıyor, biri bitmeden diğeri başlıyor. Zihnin bir deniz, dalgaları durmaksızın kıyıya vuruyor. Her dalga yeni bir soru getiriyor: "Gerçekten ne istiyorsun?" Cevap vermek yerine daha çok düşünüyorsun. Plan yapıyorsun, hesaplıyorsun, en küçük ihtimali bile tartıyorsun. Ama ne kadar düşünsen de bir sonuca varamıyorsun.

Belki de çözüm düşünmekte değil, bırakmakta. Bir anlığına durmakta, zihni susturmakta. Düşüncelerin akmasına izin vermekte… Ama nasıl?

Derin bir nefes alıyorsun. Belki de ilk kez, gerçekten durmayı deniyorsun.