Bir hafif rüzgar vuruyor sol tarafımdan, öylesine ferah. Perdeleri uçuşuyor huzurumun... Yaz gelmiş, hem de tam vaktinde ilaç gibi. Sevdiklerim başucumda, aitlik hissi damarlarımda akıyor. Öylesine bir anın muhteşem huzurunu paylaşıyorum ve şükrediyorum binlerce kez. Buranın her karışını evim hissediyorum. Çocukluğumun geçtiği bu sokaklar, tuğla parçalarından yaptığımız hayali yemekler, tırnaklarıma dolan toprak, bir suyu kana kana içer gibi yaşama olan iştahımız... Uzanırsın adeta seni kucaklayan çimlere, göz kırparsın güneşe, bilirsin seni tanır. Her gece aydedeyle dertleşirsin, bilirsin nereye gidersen yanında. Kendi kendine dramalar yaratırsın, başrolünde sen. Hayat bir lunapark, neresine baksan oyuncak. Kocaman pamuk şekerler hayal edersin, uzanmaya çalışıp bulutlara. Saçların savrulur rüzgarın dansıyla. Uzaktan gelen kahkaha sesleri, ne yana baksan sevdiğin birileri. Okey taşları, bitmek bilmeyen çizgi filmler... Uyku en sevmediğin şeydi o zamanlar. Daha fazla yaşamak, hep daha fazla, daha fazla gülmek istersin. Buralar senin evin. Bahçesinde sabahladığın yıldızları seyrettiğin bu dünya senin, -di bir zamanlar.

Simge Pınar- Yeni Bir Hayat