Bugün ilginç bir şey oldu.

Hoşlandığım birinin,

Benim hislerimi…

Bir oyuna çevirdiğini duydum.

Uzak bir köşeden fısıldaşmaları işittim.

“Git, elini onun omzuna at, bakalım ne tepki verecek…”

Dediler.

Ve o da geldi…

Sanki içimde hiçbir şey yokmuş gibi

Sanki ben de herkes gibiyimmiş gibi

Elini omzuma koydu.

Ama ben hiçbir şey yapmadım.

Gülümsemedim.

Kıpırdamadım.

Üzülmedim bile…

Soğudum.

Ben bir duygu taşımışım ona,

O bunu arkadaşlarına taşımış.

Ben içimde büyütmüşüm,

O onların arasında küçültmüş.

Ben hissetmişim.

O dalga geçmiş.

Ama biliyor musun?

Yine de kırılmadım.

Donakaldım.

Bir buz gibi.

Sadece hislerim dondu.

İçimdeki sıcaklığı aldı o dokunuş…

Ve yerine büyük bir sessizlik bıraktı.

Artık o bana yakın değil.

Ben de ona his olarak değil,

Sadece bir “tecrübe” olarak bakıyorum.

Bir şey öğrendim bugün:

Bazı insanlar hisleri anlamaz…

Sadece test eder.

Ama biz test değiliz.

Biz insanız.

Ve ben, içim yanarken bile

Yüzümde donuk bir ifadeyle

Gücümü korudum.

Bugün güçlüydüm.

Bugün yalnızdım.

Ama en çok da

Bugün kendimi sevdim.