Savaş hikâyeleri hiç kuşkusuz sinemanın en önemli beslenme kaynaklarından biri. Yedinci sanat için dramatik bir anlatım kurma ve seyirciyi öykünün içine katma anlamında biçilmiş kaftana dönüşüyorlar. Genellikle uzak ya da yakın geçmişte yaşanan savaşların ''gerçeklik'' iddiasıyla perdeye yansıtılırken nadiren de olsa savaş denen olaya özgün bir bakış açısı getirmeyi başaran yapımlar da çıkageliyor. Jojo Rabbit de bu filmlerin en yenilerinden biri. Yönetmen koltuğunda What We Do in the Shadows (2014), Hunt for the Wilderpeople (2016) ve Thor: Ragnarok (2017) gibi filmleriyle tanınan başarılı yönetmen, oyuncu ve senarist Taika Waititi oturuyor. Waititi, Christine Leunens’ın romanından uyarlanan senaryoyu da kendisi kaleme almış. Filmin zengin oyuncu kadrosundaysa; Roman Griffin Davis, Thomasin McKenzie, Scarlett Johansson, Taika Waititi, Sam Rockwell ve Rebel Wilson gibi isimler yer alıyor. Jojo, İkinci Dünya Savaşının son dönemlerinde Almanya’da annesiyle beraber yaşayan bir çocuktur. Babası savaşta olan küçük çocuk, zamanın yaygın propaganda araçlarından etkilenerek sıkı bir Hitler destekçisine dönüşmüştür ve ideolojik çocuk kamplarına gitmektedir. Hayali arkadaşı olarak zihninde yer alan Adolf Hitler de bunun en önemli tetikleyicilerinden biridir. Evinde gizlenen Yahudi bir kız olan Elsa’yla karşılaşması pek çok şeyi sorgulamasına sebep olacaktır. Taika Waititi, mizahı alışılmadık şekillerde kullanmasıyla son yılların öne çıkan sinemacılarından birine dönüştü. Dikkat çekici bağımsız filmlerinin ardından başına geçirildiği Thor: Ragnarok’la, fazla beğenilmeyen serinin yönünü değiştirerek başarıya ulaşması da onu günümüz sinema sektörünün lokomotifi pozisyonunda olan Marvel’ın, dolayısıyla Disney’in önemli parçalarından birine dönüştürdü. Bu geçiş döneminde vizyona giren Jojo Rabbit’te yönetmenin özünde çok şaşırtıcı olmayan geleneksel bir konuyu, kendi özgün bakış açısıyla farklılaştırdığını söyleyebiliriz. Savaş dönemindeki çocuk öyküleri genellikle büyük bir duygusallık ve çocukların uğradıkları çeşitli haksızlıklar üzerinden gerçekçilik ile sömürü arasında gidip gelirken, burada farklı bir yaklaşım görüyoruz. Buna benzer ''kaçış edebiyatı'' eserlerinde genellikle zor koşullar altında yaşayan çocuklar, gerçeklerden kaçmak için hayal dünyasına atarken burada kafada yaratılan arkadaşın, kötülüğün bizzat kaynağı olan Hitler olması yenilik getiriyor. Jojo, dış dünyanın gerçekleriyle karşılaştıkça ve gözlerindeki perde aralandıkça, hayali arkadaşı da iyi bir dosttan bir zalime dönüşüyor. Fakat bu evre, yoğun bir duygusallığa meyil edilmeden samimi sahnelerle anlatılmış. Küçük çocuk, annesi ve Elsa’nın insani yaklaşımı ve kurdukları iletişim sayesinde olgunlaşıyor ve saçmalıkların farkına varıyor. Film aynı zamanda muzip yönetmeninden de beklediğimiz üzere absürt bir savaş taşlaması. Bu noktada espri dozunun son derece doğru tutulduğunu söylemek gerekiyor. Fakat bu bile, politik doğruculuğun üst seviyede yaşandığı, günümüzün sabır çizgisini hayli aştığı dönemde eleştiri odağı olabiliyor. Çoğu espri herhangi bir inceliğe sahip olmadığından ve fazla kör göze parmak olduğundan şikayet edilebilir ama bunlar filmin özünde bir çocuk filmi olduğu gerçeği göz önüne alındığında kabul edilebilir. Filmdeki sanat ve politika tarihine dokunan az sayıdaki diyaloglar ve ince espriler ise hedefini bulmayı başarıyor. Teknik anlamda yapımın eksiksiz olduğunu söylemek gerekiyor. Kadrajlarıyla, baştan aşağı pastel renklere boyanmış kostüm ve yapım tasarımıyla Jojo Rabbit’in, buram buram Wes Anderson sineması koktuğunu da söylemek lazım. Yaratılan bu alabildiğine plastik ve stilize dünya, filmin alternatif tonunu da destekliyor. Başrollerdeki genç oyuncular Roman Griffin Davis ve Thomasin McKenzie oldukça başarılı ve gelecekleri için umut vadeden performanslar sunmuşlar. Hitler’i oynayan Taika Waititi, Davis’le oynadıkları karşılıklı sahnelerde oyuncu yönetiminin de katkısıyla iyi bir kimya yakalamayı başarmış ve abartısıyla güldüren bir oyun ortaya koymuş. Kadronun geri kalanı da kendilerinden beklendiği gibi oldukça iyi bir performans sergilemiş. Son bir cümle söylemek gerekirse, Jojo Rabbit savaş konusuna farklı bir yerden bakan, eğlenceyi ve hüznü bir arada götürmeyi başaran bir çocuk filmi.