Amerikan edebiyatının nadide eserlerinden Fareler ve İnsanlar gerek sosyo-ekonomik arka planıyla gerek edebi açıdan yayımlandığı dönemden beri çok okunan ve tartışılan eserlerden biri. Steinbeck, çoğu eserinde olduğu gibi sınıfsal çatışmayı ve işçi hayatını aktarıyor Fareler ve İnsanlar'da. Her okurun hayatında bir defa okumasının şart olduğu kitaplardan.

George ve Lennie oradan oraya savrularak, insanca yaşama isteğiyle kurdukları hayallere tutunarak ilerleyen, toplum gözünde bir fareden farksız olan karakterler. Şöyle bir cümle geçiyor kitapta, "insan çok uzun süre yalnız kaldı mı hastalanır" işte bu cümleyi okur okumaz birbirinden oldukça zıt olan bu iki karakterin dostluğunun nedenini daha iyi kavrıyorsunuz, yalnızlıktan hasta olmamak için. 

Fareler ve İnsanlar benim aklıma sonuyla kazınmış bir kitap. Tüm yanlış anlaşılmalardan, ters giden planlardan ve ne kadar küçük olursa olursa olsun büyük hayal kırıklıklarına sebep olacak olan düşlerin ardından gelen o son. Aklıma kazınan tetiğin çekilmesi değil, bir hayatın değersizliğiydi. Birinin nefes almayı bırakmasının başka birinde "anlamlandıramadığı bir can sıkkınlığı" olmasıydı. 

Steinbeck, Fareler ve İnsanlar'da sosyo-ekonomik şartları, işçi ve işveren çatışmasını, kültürel farklılıkları, toplum baskısını George ile Lennie üzerinden oldukça etkileyici ve sarsıcı bir gerçekçilikle aktarıyor. Irkçılık, toplum tarafından dışlanmak, kendini anlatamamak, hor görülmek gibi temalarla bezenmiş bu hikaye bir kez okumanın yetmediklerinden.

Arka kapakta yer verilen bir şiir mısrasının bu kitabı kuracağım yüzlerce cümleden daha iyi anlatacağı kanaatindeyim, "en iyi planları fareler ve insanların, sıkça ters gider."

Masumiyet ve dostluğun, gerçekliğin acı verici dünyasında hayal kurmaya cürret ettiği kitap. 'Cennete giremeyenler'in hikayesi.