İnsanın varoluşsal serüveni çeşitli kırılmalar ve dönüm noktaları ile doludur. Yaşamdaki bu kırılmalar bazen varoluşta derin yırtılmalara neden olur. Varoluşsal yırtılmalara travma diyoruz bununla ilgili daha detaylı bilgi için: https://wannart.com/icerik/25858-gecmise-capa-atmak-travmalar-i https://wannart.com/icerik/26048-kil-tabletlerden-freuda-travmalar-travma-ii yazılarıma bakabilirsiniz.

Fizik yasalarına tabi dünyadaki zeminin bazen ayaklarınızın altından kayıp gittiğini hissedersiniz. Bu noktada gerçek, ruhsal kaldıraçlarımızın kaldıramayacağı kadar ağırlaşır. Gerçeğin yükü altında ezilen kaldıraç kırıldığında özne dünyayı buğulu bir camın ardından görmeye başlar. Yağmurdan sonra buğulanan cama bir şeyler çizmek gibi gerçeğin tahrip ettiği özne de gerçeği kendisi çizmeye başlar. Bu noktada gerçek "aşağılık bir dram"dır. Nesnel gerçeklikle acı veren yaşantılara maruz kalan öznenin arasına giren duvara psikoz diyebiliriz. Psikoz, bir insan için gerçeğin tıpkı kuma çizilen yüzler gibi hırçın bir dalgada kaybolmasıdır, yitip gitmesidir. Psikotik özne kendi gerçeklik söylemini yaratır ve buna hapsolmuştur. Psikotik bozukluklardan en bilineni şizofrenidir. Bu kısa bilgilendirmeden sonra travma-suçluluk-psikoz üçgeninde geçen bir netflix yapımı fractured filmine geçebiliriz.

UYARI: Yazının bundan sonraki kısmı spoiler içermektedir, filmi izledikten sonra devam etmeniz önerilir.

Filmimiz arabada yolculuk yapan anne, baba ve küçük bir kız çocuğuyla başlıyor. Uzun süredir yolda olan bu ailede bir gerginliğin olduğu annenin yüzünden belli. Baba alkol bağımlısı ve tedavi görüyor. Yolda verilen bir molada babanın "ihmali" sonucunda bir anlık dalgınlıkta küçük kız üzerine gelen köpekten kaçmak isterken yüksekten yere düşüyor. Neyse ki baba yetişiyor ve kızı yere düşerken aynı anda atlayıp kızın ciddi bir yaralanmadan kurtulmasını engelliyor. Aile yine de tedbir amaçlı hastaneye gidiyor. Tüm tuhaflıklar da hastanede başlıyor.

Anne ve kız tedavi için hastanenin asansörle alt katına inerken (bu bir düşüş) baba yukarıda bekliyor. Ancak saatler geçmesine rağmen anne ve kız gelmeyince kayıt kabule giden baba, kızının ismini verdiğinde bu isimle kimsenin giriş yapmadığını öğreniyor. Telaşlanan babaya bir darbede hemşireden geliyor hemşirenin iddiasına göre baba tek başına başındaki yaralanma için hastaneye gelmiş ve doktor da bunu onaylıyor. İşin içine polis girince baba kızına ait olan atkıyla hastanenin bir işler çevirdiğinde ısrarcı.

Oldukça karmaşık sahnelerden sonra anlıyoruz ki (bu arada psikiyatrist de geliyor) babanın önceki evliliğine eşini kendisinin alkolden dolayı suçlu olduğu bir kazada kaybetmiş. Büyük bir acı, büyük bir suçluluk duygusu...

Gerçeğin acı yönü suçlulukla birleştiğinde baba için dünya farklı bir hal alıyor. Beyin kendisini korumaya programlanmıştır, gerçekliği delip geçmek pahasına. Aslında kız ilk düştüğünde ölmüş, bu esnada baba kendisine tepki gösteren anneyi de "yanlışlıkla" öldürüyor ve beyin kendi gerçekliğini yaratmaya başlıyor. Kızın kurtulması, hastaneye gitme vs. hepsi babanın psikotik söyleminin görüntü bulmuş hali. Benlik gerçeklikten kaçmak ve ayrışmak için iyi bir sebep buluyor: travmatik yaşantının katlanılmaz suçluluğu....